Nga Ilir Demalia
Më 15 prill 2019, një nga pasuritë dhe vlerat më të mëdha botërore historike, arkitektonike, një bukuri magjepsëse, një nga simbolet e krishtërimit, aty ku u martua Henri VI, aty ku u bë emperior Bonaparti, aty ku u inspirua një prej shkrimtarëve më të mëdhenj botëror Viktor Hygo me veprën e tij Katedralja Parisit, si një nga kryeveprat e letërsisë botërore, Katedralja Notre Dame që iu deshën 200 vjet për t’u ndërtuar , u deshën vetëm disa orë për t’u bërë shkrumb, ky thesar botëror i pasurisë dhe historisë.
Pa llogaritur vlerat e pikturave, skulpturave, afreskeve që është e pamundur të përsëriten, por edhe po u bënë do jenë si ato fytyrat me silikon, nuk do ti ketë “rrudhat e historisë”, parizienëve, francezëve, por dhe botës, pasi Katedralen e vizitonin 30 milion njerëz në vit, do t’i mungoj një pjese e shpirtit dhe bukurisë dhe vlerave historike e pazëvendësueshme.
Kjo është një fatkeqësi e ndodhur. . . pa mëkatarë. . . lot dhe fytyra me dhimbje deri në asht kur shikonin flakët dhe nuk kishin mundësi të bënin kurrgjë. . .
Duke parë këto pamje, solla ndërmend vitin e largët 1967, kur me iniciativën e gjimnazit të Durrësit, ku sekretar rinie ishte shoku Molotov, që sot flet dhe shkruan për vlerat e kishave dhe historinë e tyre, ishte ky i pari që mori kazmën dhe hurin e zjarrit për shkatërrimin e objekteve të kultit dhe djegien e tyre dhe rinia Durrësit mbrapa si iniciativë e rinisë
Regjimi komunist pasi kishin burgosur klerikët e vrarë pjesën më të madhe të tyre në tortura nga më çnjerëzoret, ndaloi fenë me ligj dhe filluan me kazma, pyka, hushta zjarri djegien e objekteve të kultit. E kjo do të thotë shkatërrimin e trashëgimisë historike, kulturore, arkitektonike që kishin shërbyer spiritualisht për besimtarët.
Histeria dhe këngëve me daulle, dajre, gërneta e buri të entuziasmit të rinisë shqiptare, kur digjnin e shkatërronin objektet e kultit, në 1967, ishin shkatërrimi përfundimtar i jetës shpirtërore, besimit, moralit. Tashmë Partia kishte arritur të përfundonte me sukses e ndërtimin e monstrës “njeriu i ri” .
I shpëtoi për dy vjet Katedralja e Vaut Dejës, Selia Ipeshkvore ku si pas dëshmisë së Marlin Barletit, aty kishte kurorëzuar martesën Gjergj Kastrioti me Donika Aranitin më 21 prill të vitit 1451. Në hyrje të saj mbi portën kryesore, ishin skalitur fjalët e para shqip prej 1340, “N’emën t’Atit, birit e shenjtit.” Kisha e Vaut Dejës ishte ndërtuar në vitin 1300 me një arkitekturë gotiko-romake.
Pushtimi osman për 500 nuk arriti ta shkatërroj Katedralen e Vaut të Dejës. Atë që nuk e bëri dot Otomanizmi, e bënë komunistët shqiptar në 30 maj 1969. E mbushën Katedralen e Vaut Dejës me dinamit dhe e hodhën në erë duke e kthyer në një kodër gurësh.
Nën frymëzimin e komunistëve të 1967, Edi Rama, me bandën e Rilindjes dhe me kriminelët oligarkë të pastrimit të parave po shkatërrojnë trashëgiminë historike dhe kulturore për të ngritur kullat e krimit.
Kështu Rama shkatërroi Stadiumin Kombëtar duke shkatërruar arkitekturën më të bukur të kompleksit bulevardit ndërtuar nga Italia! Kështu shkatërroi bllokun dhe gjithë vilat e bukura dhe rrugët me kalldrëm! Kështu shkatërroi sheshin duke e bërë me barrë! Kështu së fundi Hotel Vjosën! Kështu shumë shpejt do të shkatërrojë Teatrin! Kështu shkatërroi dhe po shkatërron Tiranën dhe gjithë Shqipërinë nga trashëgimia historike, kulturore, shtetërore, natyrore!
Përse shqiptarët qajnë dhe preken aq shumë për Notre-Dame?!!
Shqiptarët më mirë të qajnë dhe të preken për veten e tyre që i vunë dinamit “Notre Damit” tyre dhe kanë lejuar dhe vazhdojnë të lejojnë shkatërrimin jo vetëm trashëgimisë historike-kulturore, por dhe natyrën e kanë denatyralizuar.
Nuk ka si të kesh dashuri për Katedralen e Parisit, ku nuk ke dashuri për vlerat e vendit tënd! Nuk ka si të ndjesh keqardhje për Katedralen e Parisit, kur nuk ndjen dhe reagon për vendin tënd, O Shqiptar!
Katedralja Parisit është tragjedi aksidentale. Shkatërrimi i përditshëm i vendit nga shqiptarët është tragjedi mentale dhe morale. Boll më shqiptar me lot hipokriti për botën kur nuk doni dhe ruani vendin tuaj.
