Të qenit shkencëtar, kërkon përkushtim dhe ndonjëherë edhe një etje të madhe për të fituar dije me çdo çmim. Dhjetë studiues dhe shkencëtarët që po rendisim më poshtë, e çuan në ekstrem sfidën, duke testuar teoritë e tyre mbi veten, ndonjëherë me rezultate fatale.
10-Xhonas Salk (1914-1995)
I njohur botërisht për shpikjen në vitin 1952 të vaksinës kundër poliomielitit, Salk ishte një studiues shumë altruist. Pas vaksinimeve të suksesshme mbi majmunët, Salk e testoi vaksinën e tij të poliomielitit mbi veten, gruan dhe madje edhe fëmijët e tij.
9-Ilia Meçinikof (1845-1916)
Ky mjek rus, pati një jetë shumë melankolike. Kur i vdiq gruaja e parë, tentoi vetëvrasjen përmes një doze të madhe opiumi. Ai është i njohur për studimin e sëmundjes së etheve të verdha. Ai ia injektonte vetes virusin, për të provuar transmetimin e tij përmes gjakut. Studimet e tij plot me vlerë në imunologji, i dhanë Çmimin Nobel për Mjekësi në vitin 1908.
8-Karl Shele (1742-1786)
Kimisti gjerman, e humbi rastin të bëhej i famshëm, kur zbulimi prej tij i oksigjenit dhe azotit, u la në hije nga kimisti më i njohur anglez Zhozef Priestli, që ishte në gjendje të botonte më shpejt gjetjet e tij. Shele bënte eksperimente të guximshme me shumë elementë kimikë. Ai vdiq papritur në moshën 43-vjeçare, me simptoma që kishin një ngjashmëri të çuditshme me helmimin nga mërkuri.
7-Albert Hofman (1906- 2008)
Kimisti zviceran, ishte i pari që sintetizoi drogën haluçinogjene LSD në vitin 1943. Ai synonte ta përdonte atë si një ilaç, për ripërtirjen fizike të njerëzve të sëmurë. Pasi gëlltiti aksidentalisht LSD-në, ai e pinte më vonë qëllimisht, dhe më pas regjistronte efektet e saj.
6-Kevin Uoruik (lindur në vitin 1954)
Ekspert mbi inteligjencën artificiale dhe robotikën, shkencëtari britanik u bë i famshëm kur instaloi disa elektroda në sistemin e tij nervor, dhe kur krahu i një roboti në distancë iu përgjigj sinjaleve të dërguara nga elektroda, duke imituar lëvizjen e krahut të tij. Ai eksperimentoi të njëjtën gjë edhe me gruan e tij.
5-Verner Forsmann (1904-1979)
Mjeku gjerman fitoi Çmimin Nobel për Mjekësi në vitin 1956, për kërkimet e tij në fushën e kateterizimit të zemrës. Eksperimentet e para, Forsman i kreu mbi zemrën e tij. Kjo procedurë novatore, përdoret sot gjërësisht nga kardio-kirurgët për të kuruar problemet me fibrilacionin arterial.
4-Uilliam J.Herrington (1924-1992)
Harrington i specializuar në çrregullimet autoimune, veçanërisht ato me origjinë nga gjaku, kreu shumë studime mbi pacientët që kishin pësuar trombozë. Për të përcaktuar nëse sëmundja transmetohej nga gjaku, apo nëse vinte nga palca e kockave, ai i injektoi vetes gjak nga njëri prej pacientëve të tij të sëmurë. Ai përjetoi shenjat e sëmundjs, të cilat u zhdukën relativisht shpejt.
3-Daniel Karrion (1857-1885)
Kur ishte student i mjekësisë, ai studio një epidemi në Peru, e njohur si ethet e Orojas. Karrion merrte gjak nga lythat e një 14-vjeçari që vuante nga ethet, dhe më pas e injektonte në gjakun e tij. Ai arriti të provonte një lidhje midis dy formave të sëmundjes, që shkaktohet nga i njëjti bakter (Bartonella).
2-Santorio Santorio (1561-1636)
Mjeku italian, u mor me studimin e metabolizmit, duke matur ndryshimet në peshën e tij trupore, gjatë fazave të ndryshme metabolike të ditës, si ngrënia dhe gjumi. Ai është i njohur për matjet e tij të përpikta të urinës dhe feçeve, që më pasi i krahasonte.
1-Jozef Goldberger (1874-1929)
Emigrant me origjinë hungareze në Nju Jork, Goldberger ishte i specializuar tek sëmundjet, që prekin zakonisht të varfërit. Zbulimi i tij më i njohur ishte pelagra, një sëmundje mëse e zakonshme në shtetet e jugut. Ai zbuloi se ajo shkaktohej nga një dietë e varfër ushqimore, dhe nuk ishte ngjitëse. Ai i injektonte vetes dhe gruas së tij gjakun e atyre që vuanin nga pelagra, duke e vërtetuar plotësisht teorinë e tij.
TIRANA TODAY
