Keidi Bare është gjithmonë në qendër të vëmendjes në Spanjë. Kjo jo vetëm sa i përket ndeshjeve të mira që është duke zhvilluar me ekipin e Malagas, por edhe për vetë historinë e tij.
Që i vogël e ka braktisur familjen, për të vrapuar në Europë pas futbollit. E bëri këtë gjë në Greqi dhe sa shumë vështirësi që mori mbi shpatullat e tij. Për të vazhduar me ato vite të kaluara te Atletiko Madridi, ndërsa tashmë luan me Malagan. Në një intervistë të dhënë së fundmi, Bare ka rrëfyer për spanjollët vitin 97 në Shqipëri.
“Të jetosh larg familjes ishte shumë e vështirë. Nuk kam kaluar shumë mirë. Shkova në Greqi dhe nuk dija gjuhën, nuk flisja fare. Por kjo është jeta, apo jo? E vura futbollin para të gjithave dhe babai gjithashtu, për të ardhmen time.
U linda në luftë në Shqipëri, atëherë kur u hapën edhe depot e armëve. Të gjithë ishin të armatosur dhe ti kur ikje për në shtëpi, mund të përfundoje i vrarë. Këto janë përjetimet e babait sigurisht, sepse unë nuk kujtoj nga kjo pjesë. Gjërat ishin të vështira, por tashmë në Shqipëria gjithçka shkon në mënyrë perfekte.
Idhulli im është Fernando Torres. Madje kur isha i vogël kisha një adresë në “Facebook” me emrin e tij. Pastaj mënyra sesi rrjedh jeta, pasi unë debutova me Atletikon e Madridit, kur në fushë ishte edhe Torresi.
Më kujtohet edhe ai pezullim i gjatë, pasi ofendova arbitrin. Ishte periudha më e keqe e jetës sime. Jam penduar vërtet shumë dhe i kërkova falje edhe arbitrit. Familja u çudit gjithashtu, pasi e dinë që unë nuk jam një njeri i tillë.
Babai im, Artan Bare, më ndiqte gjithmonë në stërvitje dhe ndeshjet e mia. Më thoshte që jam një lojtar vërtet i mirë, por unë gjithmonë mendoja se ishte duke më gënjyer”, ka thënë Bare.
