Më 21 gusht të vitit 1946, qeveria shqiptare mori pjesë në Konferencën e dytë të Paqes në Paris. Delegacioni kryesohej nga vetë kryeministri i kohës Enver Hoxha. Në fjalimin e tij, ai vuri me shpatulla pas murit homologun e tij grek Konstantinos Caldaris, Duke e cilësuar Shqipërinë bashkëpunëtore të Italisë fashiste në agresionin ndaj Greqisë, Caldaris parashtroi pretendime të reja territoriale, në dëm të vendit tonë.
Por Hoxha i cilësoi qesharake pretendimet e tij, duke theksuar se Shqipëria kishte qenë thjeshte një vend i pushtuar, ashtu shumë vende të tjera. Ai i akuzoi grekët për bashkëpunim me nazistët, masakra dhe shkatërrim të shtëpive në shumë fshatra në jug të vendit, në Gjirokastër dhe Sarandë.
Hoxha tha se 35 mijë minoritarët grekë në Shqipëri, kishin luftuar krah për krah me popullin shqiptar kundër pushtuesve. Sipas tij, kjo pakicë gëzonte të gjithë të drejtat si populli shqiptar. Kishte 79 shkolla dhe një lice në gjuhën greke, përfaqësohej në pushtetin lokal; parlament; ushtri dhe administratën publike.
Ndërkohë nga 60 mijë shqiptarët e mbetur në Greqi sipas Traktatit të Londrës të vitit 1913, të paktën 35 mijë prej tyre u dëbuan forcërisht në Turqi si “nënshtetas turq”, në këmbim të grekëve të Azisë së Vogël.
