Në Folschviller, midis dhjetë refugjatëve të marrë nga qendra e azilkërkuesve, Kristaq, Vjollca dhe tre fëmijët e tyre u larguan nga Shqipëria, sepse u kërcënuan me vdekje nga një “baron lokal”, shkruan Tirana Today.
Vjollca dhe buri i saj Kristaqi, shpresojnë se shteti do të rregullojë situatën e tyre dhe se ata do të jenë në gjendje të vazhdojnë të jetojnë në Francë.
Edhe pse ata humbën gjithçka në Shqipërinë e tyre, Kristaq dhe Vjollca fituan lirinë për të arritur në Francë. Ashtu si ata, një duzinë azilkërkuesish kanë qëndruar në Folschviller për disa muaj dhe shpresojnë se shteti do t’u japë atyre statusin e refugjatëve një ditë. “Ne u larguam nga vendi ynë, sepse jetët tona u kërcënuan. Ne nuk jemi refugjatë ekonomikë, thjesht duam të jemi të sigurt dhe mbi të gjitha të mbrojtur nga ligjet.”
Të terrorizuar nga një shef
Disa vjet më parë, Vjollca punonte si oficere e cilësisë së ujit në komunën e saj në rajonin e Korçës në juglindje të Shqipërisë. Dhe bashkëshorti, Kristaqi punonte dhe , atyre nuk u mungonte asgjë: kishin një shtëpi, fëmijët në shkollë, dhe një pagë të jetesës për të ushqyer familjen. Deri kur erdhi një moment kyç, kur një fqinj konsideronte veten kreu i lagjes. Filloi me kërcënime, fyerje, pastaj rrahje. “Ai më goditi në kokë me një shufër hekuri. Ndërsa isha në terren, ai më tha se nëse unë e denoncoja atë në polici, ai do të më zhdukte gjithë familjen time”, raporton republicain-lorrain.fr.
E terrorizuar, punonjësja qëndronte në heshtje para se të paraqitet një ankesë. “Ajo që unë nuk e dija ishte se ai ishte kishte lidhje me policinë. Vendi ynë është sfera e korrupsionit. Djaloshi bëhet gjithnjë e më kërcënues, mësova më vonë se gjithashtu trafikonte edhe drogë”.
Viktima e të shtënave
Çdo gjë ndryshon të enjten, 22 maj, 2014. Babai la punën e tij dhe dhe rrugës ndalon në një lokal. Ai ulet për të pirë kafen, kur sulmuesi e thërret, dhe qëllon nga pas makinën e tij. Papritmas ai zhduket por kthehet 10 minuta më vonë i armatosur, dhe hap zjarr. “Ai bërtiste se do të më vriste. Dritaret e kafesë u thyen nga plumbat. U fsheha, më pas u përpoqa të arratisesha drejt makinës sime. Ai vazhdoi të më qëllonte. Unë nuk u zhvendos më. Ai duhet të ketë menduar se isha e vdekur. “
Për fat të mirë, Vjollca nuk është plagosur dhe pak çaste më vonë, policia arrin në vendin e ngjarjes. Në terren, në makinën e viktimës katër predha. Vjollca është marrë në pyetje. Autori i të shtënave është arrestuar. “Në ditët që pasuan, isha nën presion nga familja e tij. Ata donin që unë të tërhiqja ankesën time dhe nëse nuk e bëra, ata donin të sulmonin gruan dhe fëmijët e mi. Vjollca nuk jep dhe mban akuzat e tij. Në atë kohë unë besoja drejtësinë e vendit tim. Përveç se ai kurrë nuk do të jetë i informuar për ndjekjen e dhënë për rastin. “Unë kurrë nuk u thirra në gjykatë dhe nuk u informova për datën e gjykimit. Gjyqi ishte mbajtur dhe kryerësi ishte dënuar me dhjetë vjet burgim për vrasje në tentativë. Por ai pagoi shumë para autoriteteve dhe gjykata e apelit uli dënimin e tij. Dy vjet më vonë, sulmuesi ishte i lirë. Ai u tallte, ne kishim mbyllur veten në shtëpinë tonë. Fëmijët tanë nuk shkonin më në shkollë, që të mos i sulmonte”
Por, Krasniqi bashke me gruan e tij Vjollca mori një vendim radikal: të ikte bashkë me fëmijët nga vendi i tyre për të gjetur strehim në Francë, pasi u ndal në Greqi dhe Belgjikë. “Sot jemi të sigurt. “Është mirë të ndiheni të mbrojtur”. Megjithatë, statusi i tyre nuk i lejon ata të qëndrojnë në Francë. Ajo që ata kanë frikë është dëbimi. “Të kthehemi në Shqipëri është të nënshkruajmë urdhrin tonë për vdekje. ” TIRANA TODAY
