Kriza e Raketave Kubane në vjeshtën e vitit 1962, ishte momenti më delikat i Luftës së Ftohtë. Për disa javë SHBA dhe Bashkimi Sovjetik, ishin pranë një lufte bërthamore mes tyre, që do të kishte shfarosur qindra miliona njerëz. Ajo u shmang nga zbulimi në kohë i raketave sovjetike, falë një rrjeti të mirëorganizuar agjenturor, që CIA ngriti në Kubën komuniste. Agjenti special Tom Hjuit, trajnoi dhe më pas çoi në ishull anti-komunistin kuban, Markez Novo.
Në gushtin e vitit 1962, ai dha lajmin e zbarkimit në ishull të një anije të madhe sovjetike, e cila kishte sjellë me vete raketa me mbushje bërthamore. Bashkimi Sovjetik, kishte më pak raketa ndërkontinentale se SHBA, ndërsa kjo lëvizje shumë pranë territorit amerikane, e kompensonte këtë mangësi. Raportimet u pritën në fillim me dyshime, por fluturimet e avionëve spiunë U-2, sollën e imazhet e pagabueshme të stacioneve të lëshimit të raketave. Për një javë, presidenti Xhon Kenedi diskutoi me këshilltarët e tij, mbi mënyrën e reagimit. Ndërsa disa ditë më vonë gjatë një bisede telefonike, i tha Hrushovit atë që kishte zbuluar. Pas negocitave të tensionuara 2-javore, udhëheqësi sovjetik njoftoi përmes Radio Moskës se do të tërhiqte raketat nga Kuba. Bota mori frymë e lehtësuar.
