Në vitin 1951, në fshatin e vogël polak Babie Doli, disa punëtorë po vazhdonin të pastronin rrënojat e mbetura nga Lufta e Dytë Botërore. Ata ndeshën në hyrjen e një bunkeri për ruajtjen e ushqimit, i braktisur nga nazistët 6 vjet më parë. Për habinë e punëtorëve, prej andej dolën 2 burra me mjekra deri në brez. Kur njëri prej tyre pa rrezet e diellit, u shemb përtokë i vdekur.
Tjetri mori ndihmën e parë, dhe pasi erdhi ne vete, rrëfeu një histori të tmerrshme. Ai ishte futur në bunker në vitin 1945, së bashku me 5 shokë. Bunkeri u bllokua nga një shpërthim. Ata mbijetuan falë një ventilatori, që kishte mbetur i padëmtuar. Ushqimi i paketuar, mjaftoi për të garantuar mbijetesën e tyre për shumë vite.
Ushtarët pinin ujin e shiut, që filtronte nëpër të çarat e mureve apo tavanit. Ndonjëherë lanin veten me një shishe verë të marrë nga qilari. Brenda disa muajsh, 2 prej tyre u çmendën dhe vranë veten.
Më vonë, dy ushtarë të tjerë u sëmurën dhe vdiqën nga shkaqe të panjohura. Pas vitit 1949, iu mbaruan edhe qirinjtë. Për 2 vite qëndruan në errësirë të plotë, duke e humbur sensin e kohës, dhe rrezikuar të çmendeshin.
Dëgjonin ndonjeherë zhurmën e ndonjë kamioni, thërrisnin, po askush nuk i dëgjonte. Punëtorët polakë nuk e besuan në fillim këtë histori. Por kur hynë brenda në bunker, gjetën 4 thasë me kufomat e 4 ushtarëve të tjerë.
