“Ata na vrasin dhe me trupin tonë ushqejnë qentë”. Ishte kjo deklarata shokuese e dhënë nga një 33-vjeçare, e cila humbi shikimin nga dhuna e talebanëve.
“Në sytë e talebanëve, gratë nuk janë duke jetuar, duke marrë frymë nga qeniet njerëzore, por vetëm pak mish për t’u rrahur”, tha 33-vjeçarja Khatera, e cila u qëllua nga luftëtarët kryengritës në provincën Ghazni të Afganistanit vitin e kaluar, ku i nxorën sytë pas sulmit.
Ajo ka jetuar me burrin dhe djalin e saj në Delhi që nga nëntori i vitit 2020. Ishte babai i saj, një ish-luftëtar taleban, i cili komplotoi sulmin ndaj saj, tha ajo për “News18” në Delhi të dielën.
Khatera, u dhunua rëndë nga talebanët vitin e kaluar në tetor, kur ishte dy muajshe shtatzënë. Gjatë kthimit nga puna në shtëpi, ajo u godit nga tre luftëtarë talebanë, të cilët i kontrolluan së pari ID -në e saj, pastaj e qëlluan disa herë. Ajo mori tetë plumba në pjesën e sipërme të trupit dhe plagë me thikë kudo. Talibanët i shpuan sytë me thika, pasi ajo ra pa ndjenja dhe e lanë të vdiste.
“Ata (talebanët) fillimisht na torturojnë (gratë) dhe më pas i hedhin trupat tanë për t’u treguar si një shembull ndëshkimi. Ndonjëherë qentë ushqehen nga trupat tanë. Isha me fat që i mbijetova. Dikush duhet të jetojë në Afganistan me talebanët, për të imagjinuar se çfarë ferri ka ndodhur me gratë, fëmijët dhe pakicat atje”, u shpreh Khatera.
“Talibanët nuk i lejojnë gratë të vizitojnë mjekët meshkuj, dhe në të njëjtën kohë, nuk i lejojnë gratë të studiojnë dhe punojnë. Pra, atëherë çfarë i mbetet një gruaje? Të lënë për të vdekur? Edhe nëse mendoni se ne jemi vetëm makina riprodhuese, nuk ka sens të përbashkët, por urrejtje të pastër. Si e lind një grua fëmijën e saj sipas diktatit të këtyre burrave, me armë, pa kujdes mjekësor”, pyeti ajo, duke mbajtur në krah foshnjën e saj.
“Eshtë e vështirë për botën të imagjinojë atë që kemi ndërtuar në 20 vitet e fundit. Ne ndërtuam ëndrra. Tani ato janë zhdukur. Për ne ka mbaruar gjithçka. Gratë që punojnë me qeverinë ose policinë, ishin gjuajtur dhe kërcënuar edhe para se talibanët të kishin pushtuar vendin. Tani, shqetësimi ka shkuar përtej lejimit të grave që të punojnë. Në këtë pikë, kam frikë nëse do t’i linin këto gra të gjalla. Ata nuk vrasin vetëm gra. Ata i bëjnë kafshët të ushqehen me trupin e tyre. Ata janë një njollë mbi Islamin”, tha ajo.
“Gratë dhe të rinjtë tanë kishin bërë një rrugë të gjatë në këto 20 vjet për të arritur diku; për të gjetur një jetesë të qëndrueshme, për të marrë arsimin e duhur. Gratë po mbushnin universitetet. Ishte një pamje e bukur të shihje vajzat që shkonin në shkolla. Të gjitha u shkatërruan në vetëm një javë. Unë madje dëgjova nga të afërmit e mi se familjet kanë filluar të djegin certifikatat arsimore të vajzave, për t’i mbrojtur ato nga talebanët”, tha Khatera.
Në fillim të korrikut, talebanët lëshuan një urdhër për udhëheqësit fetarë vendas, që t’u siguronin atyre një listë vajzash mbi 15 vjeç dhe vejusha nën 45 vjeç për martesë me luftëtarët e saj në provincat Badakhshan dhe Takhar.
Talebanët kanë thënë kohët e fundit se ata kanë zbutur qëndrimin e tyre për të drejtat e grave, por kanë sinjalizuar synimin e tyre për të mohuar arsimimin e vajzave pas moshës 12 vjeç, për të ndaluar gratë nga punësimi dhe rivendosur ligjin që kërkon që gratë të shoqërohen nga një burrë. Megjithatë, ata kanë thënë gjithashtu se grupi “nuk dëshiron dhunë”.
“Asnjë person i vetëm që i ka mbijetuar talebanëve, nuk do ta besonte këtë gjithsesi. Për më tepër, Afganistani nuk është vetëm Kabul. Pjesët rurale do të shkatërrohen. Shkalla e shtypjes dhe mizorisë që do të bjerë mbi gratë, ju as nuk do të jeni në gjendje ta imagjinoni”, deklaroi Khatera.
“Kujdesi ynë shëndetësor, zërat tanë, organizatat tona nuk do të ekzistojnë më, sepse gratë nuk do të lejohen të punojnë ose të jenë jashtë shtëpive të tyre. Po ato që nuk kanë burrë në shtëpi? Kush do t’i ushqejë ato? Ata që kanë lindur në fillim të viteve 2000, kanë dëgjuar vetëm për talebanët nga familjet e tyre. Tani, ata do të përballen përsëri me ta”.
29-vjeçarja Shabnam, e lindur dhe rritur në Delhi, kujtoi disa nga historitë që nëna e saj, e cila iku nga lufta në vitet ’90, do t’i rrëfente asaj. “Ajo gjithmonë duhej të mbante një certifikatë martese sa herë që ishte jashtë me babanë tim. Një herë, një taleban drejtoi një armë në distancë, sepse babai im harroi dokumentet. Ai duhej të binte në këmbët e luftëtarit të armatosur, dhe të lutej që ata ta linin të jetonte”, tha ajo.
Burimi i lajmit: News18. Përshtatur nga Tirana Today
