Kur Xhon Kenedi hyri në Shtëpinë e Bardhë në janarin e vitit 1961, ai nisi të shqyrtojë të gjitha planet e paraardhësve republikanë. Mes tyre zbuloi edhe një plan operativ, me një listë vendesh komuniste që do të goditeshin me armë bërthamore, në rastin e nisjes së një lufte në shkalle të gjerë me Bashkimin Sovjetik.
Në një takim me sekretarin e Mbrojtjes, Robert Meknamara, gjenerali Tomas Pauer i tha me humor: “Zoti Sekretar, shpresoj të mos keni miq apo të afërm në Shqipëri, pasi thjesht do të na duhet ta fshijmë nga faqja e dheut!”.
Meknamara sipas historianit Fred Kaplan, që i rrëfen këto momente në librin “Magjistarët e Armagedonit”, u tmerrua nga kjo ide. Ai i sugjeroi këshilltarëve të tij ndryshimin e menjëhershëm të këtij plani, diçka që u miratua edhe nga presidenti Kenedi. Arsyeja se përse Shqipëria ishte vënë nën shënjestrën e amerikanëve, ishte një sistem sovjetik radarësh të mbrojtjes anti-raketore në ishullin e Sazanit.
Ndërkohë veç 8 nëndetëseve bërthamore në bazën e Pashalimanit, Moska parashikonte hapjen e disa tuneleve në Gadishullin e Karaburunit, për strehimin e 25 nëndetëseve të tjera bërthamore. Madje mbi Karaburun, nisën punimet për ndërtimin e një platforme për lëshimin e raketave “tokë-ajër”, për mbrojtjen më të mirë të bazës detare.
Por në gushtin e vitit 1961, tensionet mes Shqipërisë dhe Bashkimit Sovjetik, mbërritën kulmin, dhe Enver Hoxha urdhëroi dëbimin e sovjetikëve. Kjo i dha fund planeve të këtyre të fundit në Shqipëri.
