Udhëheqësi sovjetik, Josif Stalin, është një ndër diktatorët më gjakatarë të historisë njerëzore. Numri i të vdekurve për shkak të sundimit të tij mizor është mbi 20 milionë. Disa studiues, e çojnë këtë shifër në 40 milionë. Në origjinë të këtij karakteri të dhunshëm, ishte sigurisht fëmijëria e tij problematike. I ati, një këpucar i alkoolizuar, e rrihte shpesh.
E ëma një shërbëtore analfabete, dëshironte që Stalini të bëhej prift. Ka dëshmi se ajo ishte e shthurur, duke fjetur me disa burra të shquar në qytet. Stalini ndoqi për disa vite seminarin e qytetit për t’u bërë prift. Por u përjashtua pas disa vitesh, për shkak të sjelljeve vandale, dhe lidhjes me revolucionarët. Mjekët personalë të Stalinit, thanë pas vdekjes së tij se paranoja dhe mizoria e diktatorit, buronte nga ateroskleroza e theksuar në tru.
Por dëshmitarë të jetës së hershme të tij, pohojnë se “fajtore” ishte një dashuri e humbur:gruaja e tij e parë Ekaterina. Edhe më vonë, Stalini pohoi se ishte i marrosur pas saj. Ekaterina vdiq nga sëmundja e tifos, pas vetëm 1 viti e gjysmë martese. Gjatë funeralit, Stalini qau si fëmijë, dhe tha se me vdekjen e Ekaterinës tek ai vdiqën të gjitha “ndjenjat njerëzore”. Në atë moment, ai u shndërrua në një njeri që e kujton sot e gjithë bota: një monster, që nuk hezitoi të heqë qafe cilindo që i doli përpara. Sundimi gjakatar, tmerroi madje edhe të ëmën e tij, që në një nga bisedat e rralla mes tyre i tha:Josif, më mirë të ishe bërë prift!
