Nga: Altin Ketro
Partia Demokratike nuk arriti dot që t’i përmbushë pritshmëritë e saj për të korrur fitoren e pretenduar përpara zgjedhjeve të 25 prillit. Për kampin opozitar kjo ishte zhgënjyese, por terreni fliste kundër tyre edhe përpara zhvillimit të zgjedhjeve. Për shëmbull sondazhet serioze nuk e favorizuan asnjëherë PD-në dhe kjo është një nga të dhënat më domethënëse për të kuptuar realitetin pa pasione të sëmura.
Normalisht, pas një disfate zgjedhore, “koka e turkut” kërkohet të lideri i partisë. Në rastin konkret është Lulzim Basha ai i cili duhet të marrë përsipër përgjegjësitë e veta. Deri më sot nuk kemi një qëndrim të prerë të Bashës se çfarë do të bëjë.
Është një situatë konfuze si për të, ashtu edhe për kupolën e partisë që e mbështet pa rezerva. Po të bëjmë një bilanc historik elektoral, Partia Demokratike paraqitet kështu:
Zgjedhjet 2013 – 528 373 vota ose 30.63% me 50 mandate
Zgjedhjet 2017 – 456 413 vota ose 28.85% me 43 mandate
Zgjedhjet 2021 – 622 265 vota ose 39.43% me 59 mandate
Trendi i Partisë Demokratike, ndonëse pësoi rënie dramatike në vitin 2017, ka marrë një kthesë pozitive më 25 prill. Lulzim Basha arriti të rikuperojë 93 892 vota nga koha e ish-kryetarit Berisha si dhe 165 852 vota nga dramatiket e viti 2017 ku PD-ja u fut totalisht e papërgatitur.
Suksesi më i madh i Lulzim Bashës në këto zgjedhje është se arriti të rikthejë në gjirin e PD-së elektoratin e grabitur nga “aleatja” LSI, e cila në të kaluarën kishte përdorur forcën e pushtetit të saj në ekzekutivin qendror dhe vendor për të joshur elektoratin demokrat në drejtim të saj.
Pas zgjedhjeve rezulton se Lulzim Basha është politikani më i votuar në radhët e të djathtëve me 16 186 vota. Këto nuk janë vetëm vota të anëtarësisë së PD-së, por edhe të pjesës tjetër që nuk angazhohet politikisht.
Si rrjedhim, risia e këtyre zgjedhjeve ku përveç partisë kishte votë preferenciale edhe për kandidatin, i kanë dhënë Lulzim Bashës kredite të nevojshme për të thënë se askush veç tij nuk gëzon mbështetje me votë individuale në elektoratin e djathtë.
Moralisht Lulzim Basha duhet të japë dorëheqjen, për shkak se vjen pas dy disfatave parlamentare. Por për të mos krijuar në këto momente një përçarje në kampin blu, do sugjeroja një kompromis sipas formulës së mëposhtme.
Lulzim Basha nuk jep dorëheqje dhe as shkon në mocion votëbesimi. I mjafton vota popullore në zgjedhjet e 25 prillit për ta konfimruar këtë. Ai duhet të angazhohet që t’i jepet një mundësi me afat 2-vjeçar, që përkon me zhvillimin e zgjedhjeve për pushtetin vendor.
Pra, në pranverën e 2023, kur Shqipëria të shkojë në zgjedhjet vendore, Lulzim Basha të këtë mundësinë e fundit për të qëndruar ose jo në krye të Partisë Demokratike. Basti i tij politik duhet të jetë që të fitojë së paku 31 nga 61 bashkitë, si dhe të dalë parti e parë në rang kombëtar sa i përket votave për partitë nga e cila dalin më pas edhe këshilltarët bashkiakë.
Zërat kundër tij duhet të jenë më racional në këtë rast dhe nuk duhet të marrin revansh nisur nga mos arritja e objektivave. Fitorja e Partisë Socialiste ishte e pritshme dhe më se e merituar për të vijuar projektet e mëdha të investimeve publike si dhe të përmbyllte dy problematikat e mëdha: pandeminë e tërmetin, të cilat assesi nuk mund t’i trashëgonte të gatshme Partia Demokratike.
Lulzim Basha tashmë nuk duhet të shpërndahet në harxhim kohe e energjish duke bërë akrobaci me mos njohjen e rezultatit. Ai duhet ta bëjë këtë sa më shpejt dhe të nisë “luftën” opozitare në Kuvendin e Shqipërisë, tek i cili nuk i lejohet më që t’i japë rolin e protagonistit liderit në hije Sali Berisha.
Gjithashtu, Lulzim Basha duhet të shmangë si violinë e parë zërat agresivë dhe ekstremistë si Gazbardhi, Marku, Gjekmarku e ndonjë tjetër dhe t’u japë prioritet zërave racionalë dhe mendje hapur si zoti Shehaj.
Sa më shpejt që t’i hedhë këto hapa, aq më shumë mundësi ka që të korrë sukses në zgjedhjet vendore. Sa më shumë të bjerë në batakun e modelit “Berisha”, i ndëshkuar me votë nga elektorati demokrat, aq më shumë i shkurton ditët e veta në drejtimin e Partisë Demokratike. Është e drejta e tij që të zgjedhë rrugën që do të ndjekë, por çdo hap fals që shkon në drejtim të gabuar, nuk do t’i falet më as nga përkrahësi i tij më i flaktë. Nga populli jo e jo!
Pse rrogat rriten në letra, por varfëria rritet në realitet?
