Nga: Alfred Peza
Ai mund të jetë i vetmi Kryetar opozite, që kërkon të bëhet Kryeministër, duke qëndruar i mbyllur brenda kullës së partisë së tij. Nuk e pengon që të dali prej aty as qeveria, as mazhoranca, as policia, as shërbimi sekret, as ndonjë kërcënim i panjohur, e rrezik i vërtetë a imagjinar i çfarëdolloj natyre qoftë.
Lulzim Basha është një qytetar i lirë, i një vendi ku është i lirë të ushtrojë nëse dëshiron të gjitha liritë e tij. Qofshin ato edhe të natyrës politike, partiake dhe elektorale. Por ai nuk e bën. Nuk hedh qoftë edhe një hap të vetëm jashtë zyrës së tij. Jashtë sallës së konferencave për shtyp të PD. Jashtë selisë së saj. Apo jashtë gardhit rrethues të SHQUP në Tiranë. Duke mos e marë fare mundimin për ta bërë këtë.
A e mban mend ndokush sa kohë ka kaluar, nga takimi i fundit i Lulzim Bashës jashtë Tiranës, kudo qoftë nëpër Shqipëri? Po me kë është takuar herën e fundit, me petkun e Kryetarit të PD, a e kujton kush? Po si lider opozite, a ju kujtohet se për çfarë ka folur në takimin e tij të fundit, me popullin opozitar?
Po si kandidat për Kryeministër,- siç ka shumë dëshirë që të vetprezantohet,- kur është takuar për herë të fundit me qytetarët? Po me votuesit e tij? Me simpatizantët? Përkrahësit? Mbështetësit? Apo me të gjithë ata që mezi presin,- siç thotë propaganda opozitare,- që ta votojnë në zgjedhjet e 25 prillit 2021?
Pakkush kujton diçka tjetër gjatë javëve e muajit që sapo kaloi, nga veprimtaria politike e Lulzim Bashës, përveç konferencave për shtyp nga SHQUP-i, që komentohen më shumë për gafat, sesa për idetë e tij. Ose ndonjë dalje televizive përmes telefonit, skype-s apo bisedës në ndonjë studio të debatit politik.
Ndokush që kërkon ta justifikojë, mund të thotë se Lulzim Basha këtë e ka një strategji, për të mos u konsumuar. Se ai i ka rujatur forcat, energjitë, takimet, tubimet dhe gjithçka tjetër, për në janar. Atëherë kur do të na çudisë të gjithëve, duke i rënë Shqipërisë, pash më pash. Për të ndaluar vetëm në mëngjesin e 26 prillit, kur të shpalli fitoren e ëndërruar dhe veten, njeriun që do të na qeverisë deri në vitin 2025.
Ky është thjeshtë ai momenti, kur dikush duhet ta tundë, që ti thotë atë frazën që tashmë e dijnë të gjithë shqiptarët për të: “Luli, çohu. Se mjaft fjete. Boll pe ëndrra me pushtet dhe Kryeministër!”
Sapo kemi hyrë në nëntor dhe jemi vetëm 2-3 muaj përpara se të nisë zyrtarisht fushata elektorale për zgjedhjet e pranverës. Ndaj kushdo sheh jo vetëm liderin e PS, që ti bjerë kryq e tërthor Shqipërisë, për të promovuar kantieret e punës. Por edhe kryetarët e partive të tjera, sado të vogla a periferike qofshin në skenën tonë politike, që të kenë ndezur motorrët e fushatës elektorale për zgjedhjet e reja.
Po kush e pengon edhe Lulzim Bashën që të dalë nga ngujimi ku ndodhet brenda SHQUP-it?
E para, është ai vetë pengesa kryesore, që nuk del dot fillimisht as nga lëkura e tij prej lideri që e pret pushtetin që ti bie në prehër, në formën e një dhurate nga qielli.
E dyta, mungesa e projektit të tij politik dhe elektoral, të cilin do të duhej tua shpjegonte fshat më fshat e qytet më qytet, të gjithë shqiptarëve duke kërkuar përkrahjen dhe mbështetjen e tyre.
E treta, e vetmja e mirë e kësaj të keqe prej “të urti”, është se ajo e ekspozon keq Ilir Metën dhe Monika Kryemadhin, që po shfaqen shumë agresivë këto kohë, duke bërë kontrast të fortë publik me ta.
Dhe e fundit, pengesa e tij vazhdon të mbetet mungesa e kontrollit të plotë mbi PD, për sa kohë që u desh vetëm një deklaratë e Sali Berishës në media, për të hedhur poshtë gjithë punën e komisionit të ngritur prej tij, për përzgjedhjen e listës së kandidatëve për deputetë.
Pa energjitë e një lideri karizmatik që turbullon ujërat politike të venedit, pa dëshirë për fitore, pa vullnetin e një udhëheqësi që i çon përpara projektet e tij elektorale, pa program dhe pa ekip, Lulzim Basha ka zgjedhur edhe këtë radhë që të vegjetojë. Të mbyllet. Të kyçet brenda. Të ngujohet në kullën e tij të fildishtë.
I paaftë për të bashkuar gjithë të ikurit e 30 viteve nga PD, i pamundur për të bashkuar të gjithë aktorët dhe faktorët opozitarë përballë Edi Ramës dhe PS, i pazoti për të krijuar frymën e madhe të ndryshimit që paraprin rrotacionet e pushtetit përpara zgjedhjeve, Lulzim Basha vazhdon të bëjë atë që ka ditur që të bëjë gjithnjë më mirë. Të presi, që dikush ti dhurojë siç ka bërë deri më sot, edhe karriken e Kryeministrit të Shqipërisë. Mundësisht, tia çojë pak, deri tek zyra e tij në SHQUP!
