“Fushata e Madhe e Harabelave”, ishte një nga të katër aktet e para të ndërmarra në kuadër të “Hapit të Madh Përpara” nga Kina Komuniste gjatë viteve 1958-1962. Harabelave iu shpall luftë nga udhëheqësi komunist, Mao Ce Dun, pasi ata hanin farat e grurit, duke ia vjedhur kështu “popullit frytin e punës së tij”. Në mbarë Kinën qytetarët rrëmbyer tenxhere dhe kusi, apo edhe daulle për t’i frikësuar zogjtë, për të mos i lënë të ulen nëpër pemë, dhe për t’i detyruar të fluturojnë deri sa të lodhen dhe binin përtokë të ngordhur. Foletë e harabelave u shkatërruan, vezët e tyre u thyhen, dhe zogjtë e vegjël vriteshin.
Disa harabela gjetën strehim nëpër oborret e ambasadave në Pekin. Personeli i ambasadës polake, refuzoi kërkesën e kinezëve për të hyrë në ambientet e ambasadës dhe trembur harabelat. Por në fund ambasada u rrethua nga njerëz me daulle.
Dhe pas 2 ditësh, polakëve iu desh të përdornin lopatat për të pastruar ambasadën nga harabelat e ngordhur. Më shumë se 2 miliardë harabela ngordhën në atë fushatë absurde. Por shfarosja e harabelave, shtoi ndjeshëm numrin e karkalecave dhe brejtësve të tjerë që shkatërruan të mbjellat në mbarë Kinën, duke e zhytur vendin në një zi buke për 2 vitet e ardhshme.
Të paktën 36 milionë kinezë gjetën vdekjen si pasojë e prishjes së dhunshme të ekuilibrave natyrorë. Disa historianë flasin në fakt për 76 milionë të vdekur në total, gjatë atyre 4 viteve.
