Në Çikago, në zonën e Sullivan është xhiruar një film dokumentarë, ku përcjell përshtatjen e shumë komuniteteve të ndryshme dhe sa të fortë u bënë ata pasi u bashkuan. Bëhet fjalë për ekipin e futbollit të Sullivan High School, i cili ishte i përbërë nga emigrantë nga vende të ndryshme të cilët u shpallën kampionë. Por në atë komunitet është edhe një shqiptarë i cili u mëson këtyre fëmijëve artet marciale. Ai është Migert Baburi dhe është larguar nga Shqipëria afro dy dekada më parë, në kohën e trazirave në vendin tonë.
Ishte një moment për të shijuar: Në limitet e fundit të ndeshjes, futbollisti i Sullivan High School, Rafael Santos, godet topin nga 30 metra duke e kaluar pak mbi gishtat e portierit për ti dhënë shkollës së Çikagos kampionatin e saj të parë rajonal, shkruan “chicagotribune”, raporton Tirana Today.
Ai moment në fund të sezonit 2016, është kapur nga regjisori nga New York, Anthony Pellino dhe do të vazhdojë të jetojë. Pellino xhiroi një film të shkurtër “Sullivan”, ku ka në fokus ekipin e emigrantëve. Ai është vetëm 23 vjeç dhe punon në prodhimin komercial, por tha se ishte frymëzuar pas leximit të një tregimi te ‘Tribunalit’, rreth përpjekjeve të tyre për të triumfuar.
Ai dhe një ekuipazh i vogël bënë tre udhëtime në Çikago për të xhiruar Sullivanin, ku intervistuan atletë të dhe në fund hartuan një dokumentarë prej 6 minutash për të treguar historinë e tyre dhe suksesin e këtij ekipi unik.
“Disa nga këta fëmijë kanë kaluar gjëra të trishtuara në jetë, por ata janë aq të lumtur”, tha Pellino. “Kur ata luajnë futboll, ata janë vërtet në paqe. Të gjithë pozitivitetin e tyre, gjithë dashuria e tyre është e mbushur përmes kësaj loje. Unë kurrë nuk kisha parë një gjë të tillë”.
Sullivan ndodhet në Rogers Park, një lagje e Largët Veriore, që është shtëpia e mijëra refugjatëve, azilkërkuesve dhe emigrantëve. Ekipi i futbollit i djemve të shkollës pasqyron këtë larmi, duke i bashkuar lojtarët nga e gjithë bota në një njësi ekip, shkruan “chicagotribune”, raporton Tirana Today.
Filmi fokusohet në atletët që shpëtuan nga rrethanat e tmerrshme në Tanzani, Meksikë, Kongo dhe vende të tjera, dhe të cilët janë goditur nga kontrasti midis jetëve të tyre të kaluara dhe asaj që po jetojnë tani.
“Jeta këtu është më e lehtë,” thotë një lojtar. “Njerëzit shkojnë në punë, marrin para, ndërsa në Rwanda, është shumë e vështirë për të pasur një punë. … Mënyra se si futbollisti më ndihmoi është se më ka lidhur me njerëzit. … Më prezantoj njerëzit që do të më ndihmojnë të kem një të ardhme më të mirë.”
Filmi gjithashtu përmban stilin e stërvitjes së arteve marciale të Migert Baburit, një shqiptarë, i cili iku nga trazirat në atdheun e tij dy dekada më parë.
“Kjo është lufta në atë fushë,” thotë ai në film. “Ju jeni kundër meje. … Nuk ka tanke kundër këtyre fëmijëve. Nuk ka aeroplan që hedh bomba në drejtim të tyre. Kjo është një luftë që ata mund ta fitojnë, dhe ata mund të fitojnë sipas vullnetit.
“Dhe kjo është arsyeja pse unë flas me ta në këtë mënyrë: kështu që ata mund të lëshoj këtë dhimbje, e bëjnë anën tjetër të ndiejë dhimbjen që ndjenin ata në jetën e tyre.”
Baburi tha në një intervistë se filmi me saktësi kap se si ai përpiqet të udhëzojë dhe motivojë lojtarët e tij, dhe jo vetëm për futbollin.
Shumë refugjatë mësohen që t’i plotësojnë nevojat e tyre nga organizatat e shërbimit social, tha ai dhe nuk u përgatitën për ditën kur duhet të mbanin veten vetë.
“Unë përpiqem të sjell ato aftësi që mësojmë në kohë të vështira për t’i mbajtur ato të mprehta”, tha ai.
Thang Khup, 18 vjeç, një nga atletët e paraqitur në dokumentar, tha se filmi është një kujtim i një kohe kuptimplote.
“Kjo është trashëgimia ime për Sullivanin – atë që kemi bërë dhe sa vështirësi kemi pasur si ekip”, tha ai. “Kur të kem një fëmijë, ose një nip apo mbesë, unë do të shpjegoj se sa e vështirë ishte dhe si e bëmë atë së bashku.”
Pellino tha se është duke planifikuar të marrë pjesë në një konkurs të dokumentarëve, pasi tregimet sportive janë një kategori mjaft interesante. Por edhe nëse “Sullivan” nuk do të arrijë të reklamohet më shumë se online, ai do të vazhdojë të punojë në këtë format filmi.
“Unë me të vërtetë dua të tregoj histori për këmbëngulje dhe elasticitet,” tha ai. “Pashë një vëllazëri që formonte këtë lidhje të përbashkët me këtë lojë. Kjo shkollë u dha atyre mundësinë për të takuar njerëz kaq shumë njerëz.” TIRANA TODAY
