Mahatma Gandi mbahet mend nga shumë njerëz si një simbol i mos-përdorimit të dhunës në shekullin XX-të. Ai lindi në Porbandar të Indi, studioi për jurisprudencë, dhe organizoi bojkotin kundër institucioneve britanike në format paqësore të mosbindjes civile.
Për më tepër, ai udhëhoqi lëvizjen për pavarësinë e Indisë kundër sundimit britanik, dhe mbrojti të drejtat civile të indianëve në Afrikën e Jugut gjatë epokës së Aparteidit. Avokatia e Gandit ndaj ndryshimeve paqësore u vlerësua shumë në mbarë botën.
Ai u nominua disa herësi kandidat për Çmimin Nobel për Paqen, por nuk e fitoi kurrë atë. A dinte Komiteti i Nobelit diçka që ne nuk e dinim?Më vonë, Komiteti ka shprehur zyrtarisht keqardhjen për mosdhënien e Nobelit për Paqen aktivistit indian.
Por, a kishte të drejtë Komiteti i Nobelit me shprehjen e kësaj keqardhjeje? Kjo, pasi jeta e Gandit ka pasur edhe disa anët të errëta dhe më pak të përfolura. Së pari, a ishte Mahatma Gandi një racist?Midis viteve 1893-1915, Gandi udhëhoqi lëvizjen për të drejtat civile në Afrikën e Jugut.
Ai e nisi lëvizjen kur nuk u lejua të udhëtonte në një vagon të klasit të parë, gjatë kohës që ishte në një tren në Afrikën e Jugut. Klasi i parë ishte e rezervuar në atë kohë për udhëtarët e bardhë. Ndryshe nga shumë aktivistë të njohur të të drejtave civile të asaj kohe, Gandi nuk u shqetësua nga fakti se nuk mund të ulej me njerëzit e bardhë në klasin e parë.
Por ai u ofendua kryesisht nga fakti se u detyrua të ulej në klasin ekonomik bashkë me zezakët e tjerë. Urrejtja e Gandit për zezakët dëshmohet më tej nga komentet që ai bëri në mbledhje të ndryshme. Në vitin 1908, ai shkroi në gazetën lokale “Indian Opinion”:“Qafirwt (term përçmues i përdorur historikisht për të përshkruar njerëzit e zinj në Afrikën e Jugut) janë si rregull të paqytetëruar – të dënuarit edhe më shumë. Ata janë të mundimshëm, shumë të ndyrë dhe jetojnë pothuajse si kafshët.” Gjatë kohës që jetoi në Afrikën e Jugut, Gandi u angazhua për mbrojtjen e të drejtave të indianëve në kurriz të të drejtave të zezakëve. Ai besonte se ndarja racore ishte e justifikuar, dhe kërkonte që indianët të konsideroheshin më të rëndësishëm se zezakët, por jo më lart se të bardhët e Afrikës së Jugut.
Gandi nuk pranoi që të përdorte dhunën për ta arritur këtë gjë, por përdori mënyra jo të dhunshme për t’i bindur politikanët e bardhë të Afrikës së Jugut, se indianët ishin më të mirë se zezakët e Afrikës së Jugut. Ai ishte një njeri i shkolluar, që përdori fjalët e tij për të ngritur indianët kundër zezakëve.
Gjatë një fjalimi në Bombei në vitin 1896, ai tha:“E jona është një luftë e vazhdueshme kundër një degradimi që kërkojnë të na e shkaktojnë evropianët, të cilët dëshirojnë të na degradojnë ne në nivelin e qafirëve të egër, profesioni i të cilëve është gjuetia, dhe ambicia e vetme e të cilëve është të mbledhin një numër të caktuar bagëtish për të blerë një grua me to, dhe ta kalojnë jetën e tyre në dembelizëm dhe lakuriqësi”.
Ndërkohë, jo pak të çuditshme ishin praktikat seksuale të Gandit. Ai besonte se ishte një qenie njerëzore epshore. Dhe për këtë gjë e urrente veten e tij. Në vitin 1885 Gandi nuk mori pjesë në varrimin e të atit, pasi po kryente marrëdhënie seksuale me gruan e tij.
Dukej se ajo ngjarje e përndiqte vazhdimisht Gandin, duke e nxitur dëshirën e tij për të mbetur i dëlirë në të ardhmen. Këtë zotim ai e konsideroi thelbësor për aftësinë tij për t’i shërbyer botës, në krahasim me ndjekjen e dëshirave të tij seksuale.
Nga kjo mund të kuptohet nevoja e Gandit për të qëndruar beqar. Por kjo solli disa sjellje dhe praktika që do të hidheshin poshtë me neveri. Është raportuar se në një përpjekje për të provuar dëlirësinë e tij, Gandi flinte vazhdimisht me vajza të reja. Rrethi i tij i ngushtë përbëhej vazhdimisht nga shumë gra të reja me të cilat ai do të lahej, dhe do t’i shfrytëzonte seksualisht.
Dikush mund të thotë se këto gra zgjodhën ta ndiqnin dhe t`i shërbenin vullnetarisht Gandit. Por është e vështirë të injorosh pushtetin dhe ndikimin që ai ushtroi mbi shumë njerëz. Si i tillë, është e arsyeshme të vihet në pikëpyetje nëse gratë që i shërbenin Gandit do të kishin vepruar po njësoj, nëse ai nuk do të ishte aq i fuqishëm, sa në fakt ishte.
Ndërkohë, Gandi pati disa miqësi me figura shumë të diskutueshme, që përfshinin Hitlerin dhe Musolinin. Jo pak njerëz mendojnë se kjo ishte dëshmi e karakterit të tij të lig. Ndërkohë, disa të tjerë argumentojë se këto miqësi ishin një mënyrë përmes së cilës Gandi u përpoq të nxiste marrëdhënie paqësore, nga të cilat në fund do të përfitonte i gjithë njerëzimi në tërësi.
Komiteti i Çmimit Nobel, mund të ketë qenë në dijeni të këtyre fakteve, që e bënin Gandin të padenjë për fitimin e çmimit prestigjioz.
Burimi i lajmit: https://historyofyesterday.com/this-is-what-nobody-tells-us-about-mahatma-gandhi-98b53b59271d
Përshtatur nga TIRANA TODAY
