Romë, vera e vitit 1985, lagjia Porta Metronia.
– O ba hajde shihe pak, është njëri që bën gjëra të papara me topin!
-Nuk kam kohë, po më lër se kam punë!
Është një pasdite vere si çdo pasdite tjetër në lagjen Porta Metronia në Romë. Asfalti, i nxehtë dhe përvëlues, djeg nën këmbët e një grupi fëmijësh që e kanë mendjen vetëm tek topi.
Është mesi i viteve 1980 dhe, në rrugë, ende ëndërrohet britma e Tardelit.
Italia është ajo që ngadalë po përpiqet të dalë nga të ashtuquajturit “Vitet e Plumbit”, Roma, nga ana tjetër, është shtëpia e djemve Magliana, atyre që do të marrin të gjithë qytetin, por kjo është një histori tjetër.
Për fëmijët, politika nuk është temë. Në rrugë luhet top dhe ëndërrohet.
Në rrugën Vetulonia 18, poashtu gjendet në Porta Metronia, jeton një biond i vogël që di vetëm futboll.
Të gjithë në lagje e duan në ekip.
-“Është i veçantë!” -“Me të fiton gjithmonë!”
Para oborrit të shkollës, ku topi kërcet gjithë ditën , zonja Piera, nga banaku i lokalit së saj, përveç që i shërben atij një gotë ujë midis një goli dhe një tjetri, mund ta shijojë lojën gjatë gjithë ditës.
E njëjta gjë vlen edhe për gazeta-shitësin, i ndodhur disa metra më tej, i cili mbush jetën e atij djali të ri me figurat legjendare ‘Panini’, ngjitëse me fytyra futbollistësh.
Romë, 28 Mars 1993, diku në Porta Metronia.
– A të kujtohet ai çunaku që i bënte zbor topit dhe që ti nuk kishe kohë të vije ta shikoje?
– Po
– Ishte Françesko Totti, djali i vogël që hyn tani në lojë.
/Përshtati T.Kotorri/
