Shumica e refugjatëve që kanë arritur në Tiranë janë të lumtur që tani po qëndrojnë këtu, por ata po përgatiten për një tjetër marshim.
Marshimi i parë u ka zgjatur plot 30 ditë, Usmanit dhe dy shokëve të tij. Ata vijnë nga Pakistani. Gjatë maleve, tre mes njëzet e a më shumë njerëzve u larguan nga Greqia për në Shqipëri. Në një rrugë të pluhurosur në një periferi të Tiranës, ata tani po shijojnë mëngjesin e ngrohtë dhe flladin e freskët pas atij udhëtimi të gjatë.
Ata po qëndrojnë në qendrën e azilit të Ministrisë së Brendshme. Së pari ata kanë bërë dush dhe kanë ngrënë e fjetur aty. “Kam nevojë për këpucë të reja”, thotë Usman. Qendra e azilit Babrru në Tiranë, është ndalesa e parë për shkelësit e arrestuar në kufi. Një ndërtesë e re në një fshat periferik, mbrojtur me mure dhe gardhe, por ka një strukturë e hapur. Herë pas here njerëzit vijnë dhe shkojnë nga Iraku, Turqia, Maroku apo Pakistani.
Është një strehim për të përndjekurit që t’u lejojnë atyre të aplikojnë për azil në Shqipëri. Por shumë pak duan të përgjigjen mes tyre edhe Usman, kur pyetet lidhur nëse do të qëndrojnë në Shqipëri, ai tund kokëm dhe shkon për në treg për të blerë këpucët e reja.
Por lidhur me këtë situatë në qendër të vëmendjes politike kohët e fundit në vendin tonë kanë qenë edhe deklaratat e kancelarit austriak Sebastian Kurz, i cili ka paralajmëruar se rruga e kalimit të refugjatëve nga Shqipëria dhe më pas drejt vendeve të BE-së duhet mbyllur.
Në nivel diplomatik, megjithatë, dhe në radhët e shumë OJQ-ve që janë aktive në Shqipëri për çështjet e refugjatëve, e gjithë kjo nuk është asgjë e re. Pablo Zapata ulet në zyrën e tij në qendër të Tiranës. Spanjolli është kreu i Agjencisë së OKB-së për Refugjatët në Shqipëri. Dhe ai i është përgjigjur zhvillimeve: Nuk po flitet për asgjë të re këtu. Situata për më shumë se një muaj është nën kontroll. Përfundim: “Nuk po flasim për një rrugë të Shqipërisë.”
Por nga ana tjetër ai nuk mohon se ka rritje të numrit të refugjatëve dhe kërkesat për azil janë rritur. “ 2,300 persona u kapën në kufi nga janari deri në fund të majit 2018. Numri i përgjithshëm i të ardhurve në vitin e kaluar ka qenë 1049”. Zapata, megjithatë, flet në këtë kontekst për një rritje të numrit që nga nëntori 2017.
Ajo që Zapata gjithashtu citon është se mes refugjatëve që lëvizin ka shuam gra dhe fëmijë.
“Gjithnjë e më shumë, janë gratë me fëmijë dhe nganjëherë familje të tëra. Dhe gjithnjë e më shumë ka edhe njerëz të cilët nuk kanë qenë në Greqi për vite, dhe tani po vijnë në Shqipëri. Ai nuk dëshiron të nxjerrë përfundime nga kjo, por është e rëndësishme të theksohet se: “Ne nuk e ngrenë alarmin, nuk është një zhvillim që mund të çojë në mbylljen e kufijve”.
OJQ-të dhe UNHCR janë autoritetet shqiptare të cilat zakonit flasim për mënyrën e trajtimit të e një lëvizjeve të migracionit. Mbi të gjitha, qeveria ka një interes të madh politik për të bashkëpunuar ngushtë me shtetet e BE. Tirana përpiqet për afrimin me BE. Për shembull, në kufirin me Greqinë, patrullat e përbashkëta kryhen edhe nga rojet kufitare greke. Një marrëveshje me agjencinë kufitare të BE-së Frontex mund të përfundojë së shpejti.
Një shqiptar rreth 60 vjeç, jeton aty pranë dhe thotë me një buzëqeshje: “Kush mund t’i fajësojnë ata? Edhe unë isha një refugjat, një i huaj në një vend tjetër”. Ai kaloi vite në Gjermani.
Usman dëshiron të shkojë në Itali. Kur ai do të përpiqet të marrë hapin e ardhshëm në këtë drejtim me këpucët e tij të reja, ai nuk e di. “Do Zoti ik së shpejti”, thotë ai. Pas të gjithave, ai ka një vit e 4-muaj që endet rrugëve.
Burimi: Kurier.at
Përshtati: Tirana Today
