Shqipëria zhvilloi zgjedhje në vetëm 9 muaj më parë dhe ato u pranuan nga partitë politike në vend megjithëse pati kontestime për çështje të vogla. Zgjedhjet e 25 qershorit 2017 u vlerësuan nga OSBE/ODIHR dhe aktorë të tjerë vendas e të huaj, kryesisht bazuar në “standarde për Shqipërinë”.
Drejtori i Institutit për Studimeve Politike, Afrim Krasniqi na paraqet një tjetër këndvështrim se si duhet ti shohim standardet e këtyre zgjedhjeve në raport me ato që zhvillohen në të gjithë botën. Me anë të një statusi në rrjetin social “Facebook”, Krasniqi shkruan se “Rrjeti më i profesional i studimeve mbi proceset zgjedhore e rendit procesin elektoral 2017 në Shqipëri në indeksin e demokracive liberale poshtë Senegalit dhe Lesotos në Afrikë, diku afër Liberisë në Afrikë dhe Nepalit në Azi. Në indeksin e identitetit të procesit jemi lënë pas edhe nga Ruanda.”
Studiuesi shkruan se nuk bëhet fjalë për krahasim vendet evropiane sepse jemi kilometra larg. Krasniqi rendit dhe Arsyet se përse nuk jemi asgjëkundi me procesin zgjedhor, “sepse ne mbetemi vendi i vetëm në kontinent me komisionerë 100% militantë partiakë, me sistem jo transparent financimi e konkurrimi, me mundësi të limituara për konkurrencë dhe prurje të reja, me kontroll absolut të hapësirës publike nga 2-3 parti politike, me mosbesim të thellë dhe akuza periodike për trafik votash, me “dekriminalim” në Kushtetutë dhe me liderë politikë që jo vetëm nuk pranojnë konkurrencë e zgjedhje në partitë e tyre, por që refuzojnë e denigrojnë mendimin kundër ngado që ai vjen. E fundit dhe me rëndësi, sepse ne kemi një shoqëri para-demokratike, ku injoranca dominon, ku mendimi i lirë nënçmohet e individi i lirë denigrohet sepse nuk pranon të jetë pjesë e turmës, ku militantët kanë kaluar nga rruga në rrjetet sociale dhe ku mentaliteti politik është bardh e zi, si në vitet ‘50-’70, në mos më keq.”
Postimi i plotë i Afrim Krasniqit
Zgjedhjet parlamentare 2017 u vlerësuan nga OSBE/ODIHR dhe aktorë të tjerë vendas e të huaj, kryesisht bazuar në “standarde për Shqipërinë”: – ishin të qeta dhe se sepse u bënë mbi bazën e marrëveshjes politike Rama – Basha. Administrimi zgjedhor në Shqipëri është 2+2 partiak, pra, qytetarët nuk kanë rol dhe përgjegjësia është 50-50% për secilën palë politike. Administrimi politik është përgjegjësi direkt e mazhorancës, por që më 2017, për shkak të eksperimentit me disa ministra teknikë, kaloi në raportet 60-40% mazhorancë-opozitë. Zgjedhjet janë pranuar çdo secila palë, ajo që fitoi dhe ajo që humbi, – kontestim ka pasur për elementë të veçantë të tyre dhe legjitimitetin.
Kjo është mënyra sesi ne i njohim zgjedhjet 2017. Po pjesa tjetër e botës? Rrjeti më i profesional i studimeve mbi proceset zgjedhore e rendit procesin elektoral 2017 në Shqipëri në indeksin e demokracive liberale poshtë Senegalit dhe Lesotos në Afrikë, diku afër Liberisë në Afrikë dhe Nepalit në Azi. Në indeksin e identitetit të procesit jemi lënë pas edhe nga Ruanda. Në krahasim me vendet evropiane? As që mund të bëhet fjalë për krahasim, jemi kilometra larg.
Përse ndodh kjo? Sepse ne mbetemi vendi i vetëm në kontinent me komisionerë 100% militantë partiakë, me sistem jo transparent financimi e konkurrimi, me mundësi të limituara për konkurrencë dhe prurje të reja, me kontroll absolut të hapësirës publike nga 2-3 parti politike, me mosbesim të thellë dhe akuza periodike për trafik votash, me “dekriminalim” në Kushtetutë dhe me liderë politikë që jo vetëm nuk pranojnë konkurrencë e zgjedhje në partitë e tyre, por që refuzojnë e denigrojnë mendimin kundër ngado që ai vjen. E fundit dhe me rëndësi, sepse ne kemi një shoqëri para-demokratike, ku injoranca dominon, ku mendimi i lirë nënçmohet e individi i lirë denigrohet sepse nuk pranon të jetë pjesë e turmës, ku militantët kanë kaluar nga rruga në rrjetet sociale dhe ku mentaliteti politik është bardh e zi, si në vitet ‘50-’70, në mos më keq.
