Ata u ngritën kundër diktaturës më të egër komuniste në Evropë. Populli i Tiranës i quajti “heronjtë vetëflijues” të demokracisë.
Byroja politike e Partisë së Punës, “bukëshkalë dhe vandalë”, që “po përdhosnin varret e të parëve”, duke kërcënuar ta zhysnin vendin në kaos.
Pasi kishin imponuar rënien e monopolit të pushtetit nga PPSH, dhe shpalljen e pluralizmit partiak, gati 700 studentë të fakulteteve të ndryshme të Universitetit të Tiranës, braktisën auditorët dhe hynë në një greve urie në ambientet e Qytetit Studenti, duke kërkuar heqjen e emrit Enver Hoxha nga universiteti.
Ata patën që në fillim mbështetjen e PD të sapoformuar, por edhe të mijëra qytetarëve nga Tirana dhe jo vetëm, që u mblodhën në sheshin përpara godinës ku ishin ngujuar grevistët.
Greva e urisë u përmbyll pas vetëm 3 ditësh, me rrëzimin e bustit të diktatorit në qendër të Tiranës.
Thirrjet e grevistëve ishin “E duam Shqipërinë si gjithë Evropa!”. Por 27 vite më pas, a është vendi ynë vërtet i tillë? Është përpjekur, por nuk ia ka dalë.
Ka ende shumë për të bërë. Diçka më shumë se 70-80 prej grevistëve janë sot figura të njohura publike, aktive apo të tërhequr disi.
Të tjerët nuk e gjetën veten në politikë. Pardesytë e bardha të PD, e kishin pronësuar prej disa javësh “revolucionin” demokratik, dhe do të nisnin të vilnin frytet e pushtetit, duke qëndruar me çdo kusht të kapur me thonj pas këtij të fundit.
Shumica migroi në Perëndim, për të jetësuar atje ëndrrën vetjake evropiane, Të tjerë qëndruan këtu, dhe u morën me gjithfarë lloj gjërash për të mbajtur frymën gjallë, apo edhe për të pasur një sukses relativ në ekonominë kaotike të tregut shqiptare.
Idealet e përdhosura të grevistëve, i shndërrojnë këta të fundit në një brez të djegur. Mjerisht, nuk qenë të vetmit.
Edhe ata që u rritën pas tyre, dhe ata që rriten sot janë deri diku një brez i djegur, për shkak të mundësisë së pakët për të çarë me aftësi dhe ndershmëri.
Për shkak të krijimit të një kaste të ngushtë njerëzish, që riprodhojnë vetveten dhe nuk lënë hapësirë për të tjerët. Alket Goce, Tirana Today
