Futbollisti me origjinë nga Mali që luan për kombëtaren e Francës, N’Golo Kante ka një histori fëmijërie mjaft të trishtë. Që nga dita kur filloi të luaj për Leiçesterin në Angli dhe më pas me Chelsean ai është konfirmuar si një nga mesfushorët më të mirë në botë. Si në rang klubesh edhe në kombëtare ai është “motori” i ekipit, pasi nuk ndalet kurrë së vrapuari, ku është topi është Kante.
Mesfushori i Francës nuk bën një lojë spektakolare, as nuk shënon gola, por bën “punën e pistë” të “Gjelave”. Ai në këtë Botëror ka përshkruar plot 62.6 kilometra, i katërti në listë, pas Modric, Zobnin dhe Rakitic, të cilët kanë luajtur ndeshje që kanë pasur nevojë për 30 minutat e shtesës.
Fëmijëria e Kante ka qenë mjaft e vështirë, në 98-ën e largët kur Zidane dhe Deschamps shpalleshin kampion bote me Francën, ai ishte duke mbledhur plehra në rrugët e Parisit. Për të siguruar bukën e gojës, që në moshën 7-vjecare ai dilte me të atin për të pastruar rrugët dhe të mblidhte plehrat për t’i dërguar më pas në plantacionin e riciklimit. Ndërsa të dielën Kante do të zbresë në fushën e blertë dhe mund të jetë ai që ngre kupën e botës në qiell.
