“Çdo psherëtimë është si një gllënjkë jete që njeriu heq qafe.”
“- Vdiq? Nga se? -Nuk e di nga çfarë. Mbase nga trishtimi. “
“Vdekja nuk mund të shitet si diçka e mirë. Askush nuk e kërkon trishtimin”.
“Nuk ka kujtim, sado i fortë, që nuk zbehet …”
“Më vranë murmurimat ”
“Ke ëndërruar sërish gënjeshtra, Suzana”.
“Unë kam filluar të paguaj. Më mirë të fillosh herët, se mbaron herët “.
“Dhe megjithëse nuk kishte fëmijë që luanin, as pëllumba, as tjengulla me hije blu, unë ndjeva që qyteti ishte gjallë.”
“Qielli ishte mbushur me yje të majmë, të fryrë nga nata e gjatë.”
“Çfarë do të bëj tani me buzët e mia pa gojën e saj për t’i mbushur ato? Çfarë do të bëj me buzët e mia të lënduara? ”
/Totila Kotorri/
