Këndimi i himnit kombëtar, mbetet një përjetim i rrallë, me emocione të cilat është e vështirë ta harrosh. Shënimi i golave gjithmonë ngre peshë zemrat e tifozëve.
Në vitet tona të arta, mund të shohësh një stadium të mbushur plot, e ku valëvitet flamuri. Por në vitet ’92 situatat ka qënë të pabesueshme.
Një të dhënë interesante ka dhënë studiuesi Erald Kapri. Në maj të vitit 1992, në ndeshjen me Irlandën, Kombëtarja shqiptare kishte vetëm 9 lojtarë. Situata ishte vërtet kaotike, ku mungonte edhe një flamur.
Por më shokuese është fakti se skuadra jonë kishte vetëm një mbështetës, dhe ai ishte gazetari Nexhat Gjuzi. Në ato vite, shifra që merrnin lojtarët ishte vërtetë qesharake, deri diku tallëse. Por asnjëherë nuk mungonte dëshira e vullneti për tu përfaqësuar denjësisht.
Kur në ato vite, kryefjalë e ditës ishte “buka e gojës”, skuadrat e tjera të huaja merrnin shuma të cilat për ne ishin marramendëse. Gjatë asaj periudhë, një lojtar shqiptar paguhej 13 dollarë në muaj, ndërsa ata irlandezë paguheshin mesatarisht 1 mijë paund për çdo ndeshje ndërkombëtare.
