La Gazzetta dello Sport
Më shumë sesa ndërprerja e dhjetë viteve dominim të Juventusit në Serie A për ta rikthyer Skudeton tek Interi, kulmi i vërtetë në karrierën e Antonio Konte do të ishte marrja e Premier Ligës në krye të Totenhamit. Spursat nuk e kanë fituar kampionatin anglez prej 60 vjetësh – titulli i dytë dhe i fundit erdhi në 1960-61, dhe duke përjashtuar një Kupë të Ligës në 2007-08 ata nuk kanë ngritur një trofe të rëndësishëm për tridhjetë vjet, Kupa FA e vitit 1991, para fillimit të epokës së Premier Ligës. Me Mauricio Pochetinon në stol, ata ëndërruan Ligën e Kampionëve në finalen e dy viteve më pare ku humbën ndaj Liverpulit.
Për të folur për Totenhemin duhet domosdoshmërisht të flitet për lagjen e tij. Aty emigrantët hebrenj u mpiksën në fillim të shekullit të kaluar, veçanërisht ata nga Evropa Lindore, duke ikur nga “Progromi” rus.
Stadiumi, White Hart Lane, përfaqësoi një vend grumbullimi dhe integrimi për ta. Që atëherë, Spurs është parë si një klub me origjinë hebraike, edhe nëse sot ata tifozë nuk e kalojnë 5% të totalit (i njëjtë me Arsenalin, për shembull), për shkak se Totenhemi gjithmonë ka pasur lojtarë, trajnerë dhe presidentë hebrenj (të tre këta të fundit janë: Scholar, Sugar dhe tani Daniel Levy, por po kështu është edhe Abramovich …). Por mbi të gjitha sepse e gjithë audienca e White Hart Lane, në vitet e “abuzimit” racist kundër atyre që u quajtën me përçmim “Yids”, “Hebrenj”, i simpatizuan tifozët hebrenj duke përqafuar simbolet dhe vlerat e tyre, dhe duke e ulur kështu peshën e fyerjes. Qëndron edhe ironia me kopracinë e presidentit Levy. Por nëse një president, pas Murinjos, merr Konten, kjo vjen për shkak se ai nuk kursen asnjë shpenzim./Tirana Today
