Nga: Petro Koçi
Për mua është tejet zhgënjyese gjuha arrogante dhe e tërbuar ne debatin publik e disa gjoja te pavarurve, të cilëve ‘pavarësia’ u siguron të ardhura. Në vend që të dëgjojmë prej tyre modelin e fjalorit të moderuar dhe argumentues, në fakt konstatohet një llogorizim politik ku ata sillen qartazi me pëdeiste se Basha.
Ka prej tyre që me shpresën për tu bërë një ditë deputetë, e nxiten Bashën drejt aventurës me demprurese te mundshme për opozitën dhe procesin politik. Disa, thjesht për inate personale me Ramën, janë gati te përfshihen dhe fizikisht ne aksionet e opozitës për të bllokuar edhe projekte të cilat nuk janë të natyrës se mirëfilltë politike, duke politizuar në fakt jetën shoqërore dhe intelektuale me keq se në kohen e regjimit monist.
Të qenit gjoja i pavarur, nuk të jep ndonjë monopol moral dhe as të drejtën që për çdo gjë të përfshihemi si në çështjet e futbollit, ku në të gjithë jemi trainerë e analistë me licensë. Kultura politike dhe ajo e diskursit publik ka nevoje për te moderuarit, per intelektualizmin qe nuk nam bjeshkët sa herë u dalin përpara.
Dhe çështja e teatrit nuk i jep kujt te drejtën e monopolit moral, ku disa kanë autoritetin të ta japin apo të ta heqin triskën e frontit. Me Kiço London kam punuar për atë teatër. Po. Kam punuar. Vullnetarisht. Nuk jam ekspert i bashkëpunimit publik-privat.
Por nëse procesi i realizimit të teatrit te ri është kopje e atij të stadiumit, jam dakort. Bota e re ngrihet gërmadhash! Prandaj edhe tribuna qendrore e stadiumit duhet të mbajë emrin e madh të Cese tone, QEMAL STAFA!
