Katari u la krejtësisht i vetëm nga ana e fqinjëve. 7 vende ndërprenë bashkëpunimin me Doha-n, nën pretekstin e bashkëpunimit me Iranin dhe mbështetje të terrorizmit. A ishte ky shkaku i vërtetë? Unë mendoj që jo.
Këto janë thjesht justifikime. Pas krizës së rëndë diplomatike mund të fshihen interesat e SHBA-së të cilat u cenuan nga marrëveshja e gazit Katar-Iran dhe të thuash këtë nuk është ndonjë gabim, mendoj.
Ata të cilët presin luftë në Gadishullin Arabik, tani janë duke fërkuar duart. Katari, megjithëse ka një numër popullsie të vogël, nga ana ekonomike është një vend mjaft i fuqishëm. Këtë vend nuk mund ta lësh jashtë ekuacionit ndërkombëtar.
Nëse lihet jashtë nga pikëpamja ekonomike, këmbët e shumë vendeve do të ngushtoheshin.
Le të japim disa shifra; Katari është investuesi më i madh në rajonin e Gjirit Arabik. Çdo vit investon rreth 20 miliardë dollarë në vende të tjera. Për shembull, vitin e kaluar investimet e jashtme kapën shifrën e mbi 19 miliardë dollarëve. Në 10 vitet e fundit, 2005-2015, ka realizuar 450 miliardë dollarë investime jashtë vendit. Në Angli, Katari ka investuar 35-40 miliardë dollarë, në Francë 25-30 miliardë dollarë, në Gjermani 20 miliardë dollarë dhe në Amerikë 15-20 miliardë dollarë. Në Turqi ka investuar më tepër se 20 miliardë dollarë amerikanë në fusha të ndryshe, nga media në tekstile, nga bankat dhe pasuritë e paluajtshme në energji. Kështu që vendosja e embargove ndaj Katarit nuk i shërben askujt. Ky problem zgjidhet vetëm në tavolinën e pajtimit.
Ajo që mua më shqetëson më tepër është tjetër gjë…
Problemet në gjeografinë e Lindjes së Mesme shtohen sa herë që ka ndërhyrje nga jashtë.
Këto ndërhyrje që fillojnë me Afganistanin dhe vazhdojnë me Irakun, edhe i kanë copëtuar këto vende edhe kanë krijuar dinamika krejtësisht të reja terrorizmi.
Ndërsa ndërhyrjet në periudhën e fundit në Libi, faktikisht kanë krijuar ndarjen në 3 pjesë të saj.
Pavarësisht qëllimit, ndërhyrjet ndërkombëtare nuk kanë zgjidhur probleme, përkundrazi problemeve u kanë dhënë trajtën e problemeve të pazgjidhshme.
Ky rajon nuk ka nevojë të copëtohet, por të hapë kanale bashkëpunimi dhe të rrisë marrëdhëniet e reciprocitetit.
Gazet SABAH/ Dilek Gungor
(TIRANA TODAY)
