Në një shkrim të publikuar në taurillon.org, analisti Pierre Le Mouel, shkruan se Gadishulli i Ballkanit është lënë pas dore nga Bashkimi Evropian. Sipas tij vendet të cilat kanë kandiduar për të qenë pjesë e BE-së, duhet që të pranohen sa më parë, sepse ata janë psesë e kontinentit Evropian.
Ndër të tjera, analisti bën të ditur se përtej Bosnjës, Serbisë dhe Kosovës, vendet e tjera si Shqipëria dhe Mali i Zi, janë harruara dhe duhet të merren në konsideratë.
Analiza
Gadishulli i Ballkanit është shumë pak i pranishëm sot në debatet për të ardhmen e Evropës dhe duket të jetw si një fuçi baruti e lënë jashtë saj. Por Bashkimi Evropian nuk mund të humbasë një sfidë të tillë politike dhe historike. Ballkani ka një të ardhme të vërtetë të integruar vetëm në Evropë dhe Evropa duhet të jetë në nivelin e marrjes së kësaj sfide për kredibilitetin e saj.
Ekzistojnë shumë përkufizime në imagjinatën kolektive lidhur me Ballkanin. Disa i shohin vendet e ish-Jugosllavisë që grisnin njëra-tjetrën në vitet 1990, por harrojnë se Greqia, Rumania dhe Bullgaria janë shtete të Ballkanit në kuptimin e ngushtë gjeografik. Kjo hapësirë veçanërisht komplekse është e lidhur ngushtë me Evropën nga gjeografia e saj (Ballkani Perëndimor formon një “vrimë” në territorin evropian) dhe historia e saj (nga Perandoria Romake në Luftën e Ftohtë, Ballkani i është nënshtruar lojës gjeopolitike Evropiane). Sot vetëm gjysma e shteteve të Ballkanit janë të integruara në Bashkim. Dhe nëse Jean-Claude Junker, kryetar i Komisionit aktual, ka mbështetur vendimin e tij për ta mbyllur procesin e pranimit për kohëzgjatjen e mandatit të tij (2014-2019), një ndryshim është i mundur dhe madje e nevojshme nëse duam për të pohuar se Bashkimi Evropian nuk është vetëm garantues i paqes, por edhe se Evropa është e bashkuar.
Konflikte të turpshme në një hapësirë të harruar
Dekada e fundit e shekullit të 20-të ka pasur një ndikim të thellë në Bashkimin Evropian. Ndërsa traktatet thelluan më tej integrimin, Jugosllavia u shqye nga frakturat etnike. Ky konflikt veçanërisht i dhunshëm, i shkruar nga spastrimi etnik dhe fraktura e kësaj hapësire të kufizuar, zbuloi se ekstremet ishin akoma shumë të pranishme në Evropë. Është me të vërtetë një përzierje e ksenofobisë, e rrënjosur në zakonet historike ose pakënaqësitë dhe oportunizëm politik, i lidhur me ndryshimet më të mëdha të fundit të Luftës së Ftohtë, që shpjegon kompleksitetin e kësaj lufte të gjatë dhe të shumëfishtë. Një luftë e turpshme për standardet e paqes dhe bashkëpunimit që kanë marrë Evropën që nga viti 1957. Por kjo është gjithashtu një luftë e turpshme për Evropën, e cila ka qenë e pafuqishme, e paaftë për të ruajtur paqen në kontinentin e saj.
Megjithëse mediat folën rregullisht për këtë, e ndoqën këtë lajme të nxehtë disa qindra kilometra larg shtëpisë, nuk thuhet pothuajse asnjë fjalë sot. Po lufta serbo-kroate që ende po dënon sot kriminelët e luftës, por që është lënë në hije nga përgjegjësia e serbëve? Ç’të themi për luftën latente civile në Maqedoni, e cila mbahet pak a shumë nga Greqia për një rivalitet historik? Padituria e historisë së kësaj hapësire është trishtimi flagrante, dhe unë nuk shikoj këtë injorancë. Është koha për të shkuar përtej njoftimit të thjeshtë. Bota mbi smartfonët tanë na tregon se Bosnja është pranuar si një kandidate për anëtarësim, për të tejkaluar justifikimin rus ku thotë: “atë që bëj në Ukrainë, e keni bërë ju në Kosovë “, thjesht për të shkuar përtej harresës tonë të përgjithshme të një konflikti që ka treguar kufirin e idealeve evropiane kundër armëve.
Mbetjet e Luftës Jugosllave janë ende atje, në strukturën e shteteve të reja, në strukturat e tranzicionit politik gjithnjë të pranishëm dhe në rrugët e migracionit. Refugjatët sirianë janë lajmi sot, por le të kujtojmë se njëzet vjet më parë ishte e njëjta për boshnjakët. Përtej Bosnjes, Serbisë dhe Kosovës, vendet e tjera të harruara duhet të merren në konsideratë. Shqipëria, dalja e saj nga një regjimi veçanërisht stresues stalinist sot konsiderohet ndonjëherë si destinacioni i lirë për pushuesit tuaja dhe miqtë, dhe ndonjëherë si qendër e mafias më të tmerrshme në Evropë. Mali i Zi, një shtet i vogël bregdetar që rezultoi nga shpërbërja e Federatës së Serbisë dhe Malit të Zi në vitin 2006. Maqedonia, fqinji i të cilit helenik refuzon historinë e saj.
“Paqja nuk është vazhdimi i luftës me mjete të tjera. “
Siç dëshmohet nga lista mjaft e gjatë e shteteve të Ballkanit, një nga bazat e konfliktit ballkanik është thyerja e hapësirës në linjat etnike, duke përforcuar tensionet dhe izolimin e komuniteteve. Kombet që përbëjnë Jugosllavinë, të ndërtuara si thellësisht të kundërta nga gjuha, kultura, historia dhe feja, janë gati të shpërthejnë në dhunë. TIRANA TODAY
