Nga Sabrina Provenzani, “eastwest.eu”
Londër – Dhjetëra mijëra protestues, shkruan shtypi. Njëqind mijë, sigurojnë organizatorët. Sigurisht, saktësisht dy vjet pas referendumit në të cilin 51.9 për qind e votuesve britanikë vendosën të nxjerrin vendin nga BE-ja e urryer, të shohësh qendrën e Londrës të zbukuruar me ngjyrat verdhe-blu të flamurit europian, ka ri-zgjuar shpresat e atyre që janë pro qëndrimit në BE, “Remainers”.
Dhe e nxitur nga kjo shpresë (e paarsyeshme?), turma e pjesëmarrësve në marshimin anti-Brexit, marshoi të shtunën nga Pall Mall, në sheshin e parlamentit britanik.
Aktivistët, banorët evropiane në Mbretërinë e Bashkuar, “Remainers” nga të gjitha frontet të ardhur në Londër.
Por edhe nga përtej Kanalit, janë duke shpresuar se kjo pjesëmarrje masive, do të krijojë një lloj presioni mbi qeverinë dhe parlamentin britanik.
Dhe rrjedhimisht kushtet politike për një referendum mbi rezultatin e negociatave me Brukselin, mbi të cilin, 9 muaj përpara datës së caktuar për daljen nga unioni, mbizotëron një pasiguri e sikletshme për Londrën.
“Na duhet një top i kristaltë”- deklaroi kohët e fundit me ironi drejtuesi i “EMEA”, një studio ligjore me qëndër në Londër, e cila prej 2 vjetësh shërben si konsulente e klientëve ndërkombëtare, mbi atë se si duhet të veprojnë pas Brexit.
Organizatorët e marshimit, një amalgamë shoqatash dhe grupesh presioni, luajnë me këtë pasiguri, dhe me të dhënat në dispozicion mbi skenarët ekonomikë post-Brexit:të dhënat drithëruese të parashikimeve zyrtare, që ndonjë “dorë e vogël” nxjerr herë pas here nga kasafortat ministrore, dhe ia jep shtypit për t’i bërë publike.
Përveç rrjedhjeve të informacionit, që Brexit në çfarëdo lloj forme, ka të ngjarë të jetë një katastrofë, kjo duket e padiskutueshme: vlerësimi i fundit i rrezikut është ai i kompanisë “Airbus”, që ka kërcënuar të largohet nga Britania e Madhe, në rast se nuk ka një marrëveshje- po flasim për një kompani shumëkombëshe që ka të punësuar 14 mijë punonjës, plus 100 mijë të tjerë në mënyrë të tërthortë.
Një deklaratë të ngjashme ka bërë edhe BMË. Kompanitë e mëdha, kanë filluar të flasin hapur, pas 24 muajsh takimesh të pasuksesshme me qeverinë britanike. Kështu, grupimet kryesore të presionit kundër Brexit, sqaruan të shtunën thelbin e problemit:Brexit, rrezikon të dëmtojë vendin për dekada të tëra.
Rezultati i referendumit të parë, u arrit në një klimë disinformimi dhe propagande. Tani që efektet po fillojnë të jenë të qarta, 65 milionë britanikët që do të duhet të vuajnë pasojat, duhet t’u jepet mundësia të shprehen sërish me referendum mbi formën e së ardhmes së tyre.
Një propozim tundues. Por a është i realizueshëm? A është politikisht i mundshëm një referendum, mbi rezultatin e negociatave BE-Britani? Aktualisht, duket si një mendim i dëshiruar.
E para që nuk e do është qeveria britanike, e paralizuar nga problemet e brendshme. Shembulli më i fundit, është reagimi i ministrave pro-Brexit mbi deklaratën e “Airbus”.
Liam Fox, përgjegjës për tregtinë e jashtme, ka qetësuar ujërat duke deklaruar se hipoteza e një marrëveshjeje nuk është një bllof nga ana e qeveria së May. David Davis, ministër i Brexit, e bëri të qartë se Londra është duke u përgatitur për një dalje nga unioni edhe pa një marrëveshje.
Boris Johnson riaktivizoi shtypin miqësor ndaj tij, duke i rekomanduar zonjës May nëpërmjet një artikulli në të përditshmen “The Sun”, një “Brexit të Plotë Britanik”, një slogan i thjeshtë për një ngjarje me pasoja ndoshta apokaliptike.
Tek e fundit, sikurse është shfaqur në fundjavë tek “The Telegraph”, javën e kaluar në një ngjarje publike, me rastin e ditëlindjes së Mbretëreshës, ministri i Jashtëm neveriti diplomatët e pranishëm evropiane, duke komentuar shqetësimet e sektorëve industrialë të vendit të tij me shprehjen e prerë “Në djall biznesi!”.
Dhoma e Ulët, ka pasur në dy javët e fundit dy herë mundësi për shkaktimin e një humbjeje vendimtare ndaj qeverisë, mbi një amendament të miratuar me shumicën e Dhomës së Lordëve, e cila i garantonte ligjvënësve kontrollin e negociatave, në rastin e mungesës së një marrëveshje.
Rebelët në radhët e konservatorëve, vendimtarë për atë votë, në fillim e ndezën situatën, pastaj u kthyen në “dele”, dhe u kënaqën me premtime të paqarta.
Pastaj janë sondazhet. Gjithkush i tërheq ato në anën e vet, por sinteza më e balancuar duket se përmblidhet nga BBC dhe “Financial Times”: ndjenja në mesin e popullatës nuk ka ndryshuar në thelb, por publiku vetëm sa ka nisur të dëshmojë një orientim të ndrojtur anti-Brexit.
PËRSHTATI TIRANA TODAY
