Ftohja e marrëdhënieve me Kinën dhe prishja e afërt, e futi në panik Enver Hoxhën në fillim të viteve 1970. Ai kishte nevojë të shtonte ndjeshëm prodhimin vendas, ose të paktën për armiq të brendshëm, që do të justifikonin krizën ekonomike që pritej të vinte. Ndaj përgatiti që më 1970 sulmet për “grupet armiqësore” në ekonomi.
Goditjet më të mëdha, i pësoi sektori i naftës. Kongresi i VI i PPSH nën diktatin e Hoxhës, vendosi objektiva jorealiste të prodhimit të naftës. Falë përpjekjes vetëmohuese të gjeologëve dhe inxhinierëve, në vitin 1974 u arrit të nxirrej gati 2.4 milionë tonë naftë. Një shifër rekord, që nuk u thye asnjëherë më vonë. Por ishte sërish poshtë planit të diktuar nga lart.
Ndaj në marsin e vitit 1975, nisën mbledhjet publike demaskuese, me pas arrestimet, dhe në fund pushkatimet dhe burgimet e gjata. Koço Plaku një nga gjeologët më të mirë që kishte vendi, dhe Milto Gjikopulli, u dënuan me vdekje. Ata u pushkatuan në majin e vitit 1976 në Malin me Gropa prapa Malit të Dajtit në Tiranë.
Nga viti 1975, prodhimi i naftës mori tatëpjetën. U dënuan “grupe armiqësore” të tjera. Por ndëshkimi i ekspertëve më të mirë, dhe promovimi në detyrë i spiunëve dhe servilëve partiakë, nuk e shpëtoi dot Shqipërinë komuniste nga katastrofa ekonomike qe e priste.
