Trajneri i Kombëtares shqiptare, Christian Panucci, i ftuar në një intervistë për “supersport” ka për formën që e gjeti kombëtaren, ambiciet që ka dhe mënyrën se si përfundoi të ishte trajner Shqipërisë. Eksperienca e mister Panuccit nuk është shumë e gjatë por ai ka punuar me një trajnerë mjaft të suksesshëm si Fabio Capellos. Ambiciet janë të mëdha të kualifikohemi në Euro 220 dhe për teknikun italian kjo është më se e mundshme me grupin e talentuar të lojtarëve që ka në ekip.
U kontaktova në telefon nga drejtori, Denis Bastari, i cili më kërkoi një takim për të ndarë disa ide, unë, bashkë me trajnerë të tjerë, besoj. Erdha në Tiranë, u takova me presidentin Duka. Biseduam, shkuam bashkë për drekë, që aty, pas 20 ditësh, më kontaktoi Duka ku më tha që më kishte zgjedhur mua. Pra, isha trajneri i ri i Shqipërisë.
Çfarë përshtypjesh pate nga takimi i parë me Dukën?
Kur u largova, po shpresoja të më telefononte, sepse besoj kam fatin e madh të kem një president të cilin e ëndërron çdo trajner. Një president që mbi të gjitha i ka dhënë federatës në tetë vjet diçka të jashtëzakonshme. Është një njeri që më lë të punoj, i cili ndan mendime me mua, flasim, diskutojmë për gjithçka dhe pastaj më thotë: “Zgjedhja është jotja, trajner”. Kjo është lumturia e çdo trajneri. S’është e lehtë të gjesh një president që përfshihet brenda situatave teknike, por ai është shumë i talentuar në këtë drejtim.
Ishin edhe 2-3 kandidatura të tjera, ishte Seedorf, Inzaghi… Përse mendon se u përzgjohët ju?
Për këtë duhet pyetur Duka. Unë besoj se është njeri që bazohet te ndjesitë, është biznesmen i madh dhe ndoshta ka perceptuar diçka. E vetmja gjë që mund të bëj dhe bashkëjetoj çdo ditë, është se duhet t’i jap të drejtë. Shpresoj t’i jap të drejtë në dy vitet e punës që më presin këtu në Shqipëri dhe të arrij rezultatin më të rëndësishëm, Euro 2020. Kam dëshirë dhe vullnet t’i jap të drejtë Dukës për zgjedhjen e tij. Do të ishte gjëja më e bukur që mund të marr këtu, në Shqipëri.
Nuk i thatë diçka për ta bindur Dukën? Ndoshta kjo do të ishte diçka interesante…
Jo, s’kam bindur kurrë… Kam tentuar gjithnjë të jem vetvetja. Nuk i kam telefonuar kurrë askujt. Shpreha thjesht karakterin tim, dëshirën time për të punuar, mënyrën time të të menduarit. Besoj se isha një lojtar që e bëra me seriozitet karrierën time. Dhe me po këtë seriozitet dua të bëj karrierë si trajner. Besoj se në jetë duhet të jesh gjithnjë vetvetja, të mos blofosh kurrë, sepse zbulohen të gjitha letrat.
