Vajza që shihni në foto është Eni Dervishi, e cila po bën krenarë të gjithë shqiptarët.
Gjithçka nisi kur ajo ishte në kopsht.
“Edukatorja na mësoi se si të thonim fjalët ‘karrige’ dhe ‘tryezë’ në anglisht. Më mahniste fakti që mund të përdorje dy fjalë të ndryshme për të njëjtin objekt”, kujton Eni, teksa shton se shkonte shpesh për të mësuar fjalë të huaja te një nga fqinjët e saj, i cili dinte anglisht.
Vajza nga Pogradeci iu bashkua më pas një shoqeje të saj më të madhe në moshë, e cila studionte italishten, gjuhë së cilës i shtoi pak më vonë dhe frëngjishten. Udhëtoi për në Tiranë për të blerë librat, ndërsa pasuan gjermanishtja, spanjishtja, dhe pak portugalisht që ajo e mësonte duke shikuar telenovelat.
“U dashurova me gjuhët. Nëpërmjet tyre unë munda të shoh një botë tjetër. Ato zgjeruan imagjinatën time rreth asaj që ndodhte përtej”, tregon Eni duke shtuar se qyteti i saj i lindjes i dha një mundësi të re, ku mund të praktikonte gjuhët që kishte mësuar falë atraksionit turistik të Pogradecit.
Një tjetër fjali e shtyu atë që të ndërmerrte rrugën drejt Harvardit.
“Kur isha në klasën e katërt, një mësues përmendi që Harvardi ishte universiteti më i mirë në botë. Ajo fjali mbeti në mendjen time, dhe unë nisa të ëndërroj për universitetin”, rrëfen Eni.
Motivimi i saj më i madh ka qenë e ëma, e cila u ishte kthyer studimeve në moshë të madhe, ndërsa menaxhonte njëkohësisht dy punë.
“Duke e parë mamanë se si menaxhonte dy punë dhe studionte në të njëjtën kohë, për më tepër duke u kujdesur edhe për familjen, ishte jashtëzakonisht motivuese. Nëna ime jo vetëm që më fliste për rëndësinë e arsimimit, por ajo në fakt e tregoi këtë me punën e saj”.
Pogradecarja nuk e ka pasur të lehtë aplikimin në universitete, por falë këmbënguljes së saj, ajo u shpërblye me një bursë të plotë, pasi u pranua në 14 nga 15 universitete në të cilat kishte aplikuar.
Megjithatë sfidat vazhduan. Kishte fjalë të huaja që Eni nuk i dinte dhe shpesh haste vështirësi në komunikim.
“Mësuesit e mi në Pogradec nuk kishin shkruar më parë letra rekomandimi. M’u desh t’i mësoja unë. Kur më duhej të dërgoja dokumente zyrtare, si p.sh. vërtetimin e notave, hasja në një tjetër pengesë. Mendova t’i dërgoja me faks, por në qytetin tim nuk kishte faks.
Megjithatë, kalimit nga shkolla e mesme në universitet, e cila është një sfidë më vete, iu bashkua shpërngulja në një vend krejtësisht të ri, ku çdo gjë ishte e re, që nga makineritë e shitjes deri tek karta e identitetit për të hyrë në një bibliotekë. Kishte fjalë që nuk i dija. Dija si të shkruaja dhe të zgjidhja një ekuacion, por nuk dija të thoja “minus” ose “plus”, ndaj dhe ishte veçanërisht sfiduese për mua të flisja dhe të bëja pyetje në klasë. Unë zbuloja diçka të re çdo ditë.”
Eksperiencën e saj në Harvard e cilëson si diçka që i ka ndryshuar jetën:
“Kam ëndërruar gjithmonë të udhëtoj nëpër botë dhe Harvardi më lejoi ta bëj këtë. Kam mundur të jem në kontakt me pikëpamje nga më të ndryshmet. Kam takuar njerëz me prejardhje shumë të ndryshme dhe kam mundur të mësoj nga profesorët më të mirë në botë.”
Pogradecarja, pas diplomimit, do të qëndrojë në Shtetet e Bashkuara. Ajo ka nisur punë si konsulente në Boston, punë e cila shpreson do ta ndihmojë atë të zhvillojë më tej aftësitë e saj, ndërsa dëshiron të vazhdojë studimet, ndoshta në shkollën e biznesit, ku synon të ndjekë një master për zhvillim ndërkombëtar.
“Unë kam përjetuar sfidat e dikujt që vjen nga një vend në zhvillim, dhe këtu unë kam kuptuar se Shqipëria nuk është i vetmi vend, që përballet me këto sfida. Dua të jap kontributin tim për zgjidhjen e këtyre çështjeve”, thotë Eni, teksa jep edhe një mesazh për të gjithë të rinjtë:
“Asnjëherë mos hiq dorë nga ëndrrat e tua. Kurrë mos i lejo rrethanat që të përcaktojnë se kush je!” / Tirana Today
