Ngjyrat që pëlqejmë flasin shumë për ne, për botën tonë të brendshme dhe atë që gjendet përtej asaj që ne zgjedhim të shfaqim. Çdo njeri ka një ngjyrë të preferuar, tek e cila përshtatet më lehtë dhe ndihet më komod. Por ja se çfarë tregon secila ngjyrë për cilësitë unike të personalitetit tonë.
E bardha është sintetizimi it ë gjitha ngjyrave. Është ngjyra e pastërtisë, dëlirësisë, e pafajësisë,e saktësisë. Simbolizon dritën,diellin,ajrin,shenjtërimin e autoritetin shpirtëror. Ka kuptimin e një qetësie absolute,por me potencial që paraprin shpërthimin. Kur bashkohet me të zezën simbolizon dualitetin, pra dy gjëra të kundërta,të mirën dhe të keqen.
E kuqja është ngjyra e parë e ylberit që fëmijët fillojnë të njohin,është ngjyra e lëvizjes dhe aktivitetit,ngjyra e gjakut,e shpërthimeve energjike. E kuqja është simbol i zemrës,i dashurisë,i pasionit,i sensualitetit dhe krenarisë. Kush pëlqen të kuqen është optimist ,i vendosur, impulsiv,entuziast,luftarak,i hapur dhe pasionant. Është vërtetuar se, nëse shohim të kuqes,shtohen të rrahurat e zemrës dhe stimulohet prodhimi i adrenalinës.
Bluja është ngjyra e detit,e qiellit,e qetësisë, e butësisë dhe gëzimit për jetën. Ajo përfaqëson lidhjet me gjithçka që na rrethon,për t’u ndierë të qëndrueshëm,të sigurt, të çliruar nga çfarëdo tensioni. Përfaqëson bashkimin,besnikërinë,meditimin dhe thellësinë e një ndjenje. Ai që pëlqen blunë ka një karakter të butë, romantik, dashuron natyrën,fëmijët dhe kafshët; etj., Duke vëzhguar për një kohë të gjatë ngjyrën blu,lind një ndjenjë qetësie,kënaqësie dhe sigurie. Për kinezët ajo tregon pavdekësi.
E verdha është ngjyra më e ndritshme e spektrit. Është ngjyra e diellit,e e arit,e gëzimit,e lumturisë dhe fantazisë. Përfaqëson optimizëm,inteligjencë dhe urtësi. Ashtu si e kuqja ajo rrit presionin arterial, shton të rrahurat e zemrës dhe ritmin e frymëmarrjes. Por ndryshe nga e kuqja,e verdha presupozon një aktivitet jo të sigurt,ku mungon koherenca. Ajo tregon prezencën e ndonjë konflikti në të cilin pushteti ndihet i domosdoshëm. Ai që pëlqen të verdhën ka një karakter të hapur,optimist, moskokëçarës dhe të përzemërt. Është entuziast dhe merr flak shpejt.
Jeshilja simbolizon pranverën e jetës,rininë, shpresën,triumfin e jetës mbi vdekjen. Por edhe mungesën e eksperiencës,naivitetin dhe çmendurinë. Jeshilja shpreh këmbëngulje,rezistencë ndaj ndryshimeve,ndaj pikëpamjeve duke i dhënë rëndësi Unit. Pra,ai që pëlqen jeshilen kërkon të domino me idetë e veta,duke kërkuar justifikimin për to; ka karakter të ashpër dhe autoritar; është i ndershëm,dëshiron siguri dhe vazhdimësi; dhe ka vështirësi të bashkëpunojë me të tjerët.
Portokallia shpreh energji,lëvizje,pra, pak a shumë si e verdha,por është më sipërfaqësore. Është ngjyra e optimizmit të tepruar. Ai që pëlqen portokallinë është njeri i hapur dhe i sinqertë,i gëzuar dhe energjik. Mënyra e tij e arsyetimit është e thjesht,e qartë dhe lineare.
Lejla si përzierje e së kuqes me blunë, merr cilësi nga të dy përbërësit. Ka tendencë të unifikojë vrullin e të kuqes me qetësinë e blusë. Është ngjyra e artit ,e fantazisë,e ëndrrës,e magjisë. Shpreh dinjitet dhe fisnikëri,inteligjencë dhe urtësi. Ai që pëlqen ngjyrën ka karakter të vështirë,me tendenca të kundërta dhe që nuk harmonizohen. Ka interesa të larta është i kulturuar dhe i ndjeshëm.
Kafja është ngjyra e tokës,e trungut të pemëve; tregon siguri,dashuri për të kaluarën,durim dhe këmbëngulje. Ngjyra kafe paraqet ndjenjën e një mirëqenie fizike si dhe dëshirën për tu çliruar nga situate të cilat sjellin shqetësime apo probleme që paraqesin vështirësi. Ai që pëlqen ngjyrën kafe është njeri i qetë ,reflektues, por pasiv; ka karakter të thjeshtë, ka besim në tradita etj. kërkon qetësi,raporte të qëndrueshme si dhe kërkon një partner që të pëlqejë pot ë njëjtat gjëra.
Grija simbolizon neutralen,zinë, depresionin, pendimin. Është ngjyra e mjegullës,e hijes,e muzgut. Tregon pasiguri,ndjeshmëri dhe mungesë besimi për veten. Ai që pëlqen ngjyrën gri ka inteligjencë, karakter të fortë dhe gjykon të tjerët me ashpërsi; është i vetmuar, jo shumë i përzemërt me të tjerët, kërkon t’i largohet rrëmujës; ka frikë të përballet me jetën edhe pse dashuron të vërtetën dhe është gjithë shpresë.
E Zeza është mohimi i ngjyrës. Përfaqëson kufirin absolute,pas të cilit nuk ka asgjë. E zeza është mohimi,kapitullimi i plotë apo abandonimi i gjithçkaje. Ai që pëlqen ngjyrën e zezë mohon dhe proteston ndaj një situate të padëshirueshme.
