Njerëzit e zgjojnë nga gjumi dhe i shkruajnë gjatë gjithë kohës. Hallet dhe shqetësimet e tyre bëjnë që të gjejnë qetësi vetëm tek shqiptari Ernest Simoni. Ky i fundit lufton me shejtani dhe shëron persona të cilët ai i ka ‘pushtuar’. Charles Baudelaire ka thënë “se mashtrimi më i keq i djallit konsiston në bindjen që ne të mos ekzistojmë”. Por Ernest Simoni, prifti me origjinë shqiptare i cili ishte bashkë me Papa Françeskut, gjatë udhëtimin e tij në Tiranë, di se si ta njohë atë. Sot ai është një nga kardinalët e vegjël për të praktikuar ekzorcizëm. Ai e bën këtë në Firence, ku tani jeton me ndihmën e nipit Tonin, pronar i një kafeje në qytet, raporton lanazione.it.
“Nuk e besova, derisa e pashë me sytë e mi, isha 8 -vjeç. Para meje ishte një grua me fustan dasme. Katër burra që ishin me të nuk mund ta mbanin atë. Gjyshi hapi librin e tij të lutjes: gruaja gradualisht u qetësua”- thotë Tonin. Që nga ajo ditë Tonin ndjek gjysh Ernestin dhe e shoqëron atë rreth qytetit. “Ka shumë njerëz që kërkojnë ndihmë, kemi nga 10 deri në 30 kërkesa në ditë, nga e gjithë bota”.
Natyrisht, personat që shkojnë në derën e At Ernest nuk janë të prekur vetëm nga djalli i mallkuar: ndonjëherë është vetmia, dëshpërimi, çmenduria. Ka shumë pak njerëz që në fakt arrijnë në rit. Për shembull, vetëm disa muaj më parë, babai Ernest dhe Tonin u ftuan nga një grua e vjetër që jetonte në lagjen Gavinana me vajzën e saj dyzet vjeçare. Kur kardinali nxori librin e tij të lutjes, vajza filloi të bërtasë dhe të thoshte: “Djalli është atje, në atë dhomë. Më torturon, i thashë nënës ime, por ajo më jep vetëm ilaçe”- tregon Tonin.
Nga Campo di Marte, erdhi një kërkesë për ndihmë nga një njeri në pesëdhjetat e tij, një zotëri i cili kishte humbur gjithçka. Ai kishte humbur familjen sepse besonte se gruaja e kishte tradhtuar dhe mendonte se fëmijët e përçmonin.
Por thirrjet telefonike gjithashtu i vinin nga Sesto Fiorentino dhe nga San Donato, një pjesë nga Bagno a Ripoli.
“Ka shumë raste të njerëzve të pushtuar nga djalli. Ishte një trumë njerëzish kur një grua filloi të pështyhej duke bërtitur kundër xhaxhait të saj, si i thoshte “pusho”. Një herë tjetër, një zonjë donte të rrihte një njeri. Unë u ngrita për ta mbrojtur atë, dhe i thashë: “Mos u shqetëso, ajo nuk mund të të prekë”. TIRANA TODAY
