Nga Bled Marku/Të mjafton të bësh një vëzhgim të thjeshtë në Tiranë, dhe vëren se tashmë është shndërruar në një kantier ndërtimi. Jo vetëm në qendër, ku punimet vijojnë të përditshme por me ritme të ngadalta duke bllokuar edhe qarkullimin e mjeteve, por edhe në zonat periferike të kryeqyteti.
Në çdo cep të Tiranës ka pallate që po mbijnë si kërpudhat pas shiut. Në Laprakë, që është edhe vendbanimi im, në 3 vitet e fundit janë ndërtuar më shumë se 10 pallate, dhe pritet që të ndërtohen të paktën edhe 10 apo 15 të tjerë.
Betonizimi po prek çdo centimetër të Tiranës, aq sa dikush mund të mendojë se Kryetari i Bashkisë Erion Veliaj ka hapur një firmë ndërtimi, dhe të gjitha punimet po i bën me firmën e tij, por me paratë e oligarkëve që e rrethojnë nga mëngjesi deri në darkë.
Me një arsye të vetme, që të marrin, të rrëmbejnë dhe të betonizojnë edhe atë pak gjelbërim që i ka mbetur këtij qyteti të shkretë. Lëre pastaj, rritjen e taksave, çmimeve, e të tjera shifra të frikshme, që do përmenden në shkrime të tjera.
Në vitin 2015, kur Erion Veliaj kandidoi në garën për Bashkinë e Tiranës, doli si një “engjëll”, premtoi se ai do të mbahet mend si kryetari i pemëve dhe i gjelbërimit.
Por, siç i thonë një shprehje të vjetër, “kalova lumin, të dhje*sha kalin”. Erion Veliaj ashtu si udhëheqësi i tij shpirtëror, ish-kryetari i Bashkisë tashmë kryeministër Edi Rama, do të mbahen mend në historinë e Tiranës së 1 milion banorëve si “Lali Betoni” ose po ti bëj një krahasim me një personazh të filmave të animuara, “Lali Eri” është shndërruar njësoi si “Bob Ndërtuesi” në Tiranë.
Duke u shkelmuar çdo premtim të tij të bërë gjatë fushatës së tij elektorale. Edhe ato pak fusha që ishin të hapura, të cilat përdoreshin për aktivitete sportive nga komuniteti, tashmë janë zhdukur, dhe Lali Eri ka mbjellë pallate.
E njëjta situatë po paraqitet edhe në zonën e Laprakës. Prej më shumë se 30 vitesh, kjo zonë gëzon një fushë futbolli në të cilën kryejnë stërvitje grupmosha të ndryshme, nga fëmijët e moshave 9-10 vjeç deri te moshat e mëdha mbi 50-vjeç.
Po të shohim edhe hartën e Tiranës, kjo fushë është e vetmja ekzistuese duke filluar nga zona e “Urës së Institutit”, deri te “Zogu i Zi” (që përfshin Njësia Administrative Nr.11).
Ironia më e madhe është se në vitin 2014 kësaj zone, tashmë i ka dalë një pronar, i regjistruar edhe në Hipoteke. Nga verifikimet e bëra, del se një person që ka lindur e rritur në Berat (emrin nuk po e jap sot) na doli trashëgimtar i një terreni sportiv në Laprakë. Qesharake apo jo?
Në fakt, ai ka para, dhe mund të bëjë e të ndërtojë çfarë të dojë. Dikur në kryeqytet flitej nën zë, se çdo pallat i ri që ndërtohej, i jepej kapar Kryetarit të Bashkisë 20% e vlerës.
Po sot a kanë ndryshuar këto shifra? Duke parë hovin e madh të ndërtimeve në kryeqytet, është vështirë të besosh një gjë të tillë, pasi siç thotë edhe vetë populli. Në tregti, në mos rrjedhtë, pikon. (Pamfleti)
