“Kisha dalë nga ekipi i të rinjve te Modena, luajta 50 ndeshje në Serie B. 2 vjet, luajta jo keq në moshën 18,19 vjeçare. Verën e vitit 94, Lacio më blen me kërkesë të Zoff-it, por kur mbërrij gjej Zemanin trajner. Me Zemanin bëjmë menjëherë grumbullim në Zvicër, të gjithë ishim të frikësuar. Isha i tmerruar. 25 ditë grumbullim, vetëm gjysmë dite pushim.
Në një moment të caktuar, i dekurajuar, telefonova mamanë time të dashur dhe i thashë: “Mami, nëse për të luajtur në Serie A duhet të bësh 1000 metra 10 herë në ditë, gjysmën e fushës me ‘squat’ duke mbajtur një shok skuadre në shpatullat dhe gjëra të tjera si këto. .. nuk është për mua. Më mirë shkuar në shtëpi, në Serie B.”
Lacio ishte i fortë, ishin Boksic, Signori, Casiraghi dhe në mbrojtje në rolin tim ishin Cravero, Negro, Bergodi dhe Chamot. Dhe përveç kësaj ishte një djalë brun nga akademia e të rinjve. Gjithçka që kërkohej, kye bënte dy herë më shumë se të tjerët: vrapim në 1000 metra, palestër, vrapime të shpejta.
Kthehemi në Romë dhe unë isha i vetëdijshëm se duhej të luaja që të rritesha. Ua përsërita këtë gjë edhe miqve të mi që telefononin.
Ata më thonin “Hajde, se nëse përkushtohesh mund të konkurrosh me Bergodin për një vend titullari…”
Dhe unë iu përgjigjesha “Shikoni, nuk do të luaj kurrë këtu, por jo prej lojtarëve që janë në formacion tani, por sepse është ky djali, që nuk ka bërë ende debutimin e tij dhe është që tani ndër më të fortët në Itali”.
Ata mendonin se po e ekzagjeroja “Na tregon pikat e forta dhe të dobëta, se po e përshkruan si fenomen…”
-“Ka vetëm pika të forta, nuk ka asnjë të metë”.
Ai djalosh ishte Alesandro Nesta. Një mbrojtës që i ka dhënë shkëlqim figurës së “mbrojtësit italian”.
Pozicionim i shkëlqyeshëm, teknik, i fortë, i shpejtë në veprime në kohë të shkurtër dhe të gjatë, akordim i shkëlqyer në rrëshqitje. Ishte i jashtëzakonshëm!”
-Daniele Adani
