Eleonor Ruzvelt ishte një militante partiake, një eksponente e grupeve të reformave sociale dhe lëvizjeve për paqes, Zonja e Parë e SHBA-së që fitoi një dukshmëri publike, përmes me një agjende politike që anonte shpesh më shumë nga e majta sesa ajo e burrit të saj, sidomos për çështje të tilla si të drejtat civile, gjendja e punëtorëve, të drejtat e grave, çështja e refugjatëve, politikat kundër varfërisë.
Ndërkohë ajo ishte e para që nisi të shkruante një artikull të përditshëm në një rubrikë të veçantë, dhe që në kulmin e saj botohej në më shumë se 300 gazeta amerikane. Gjithashtu, Eleonor ishte Zonja e Parë e SHBA-së që ndërhyri në programe radiotelevizive, e para që kreu të ashtuquajturat turne të vullnetit të mirë, që ishin udhëtime në dukje private, por që kishin në fakt objektiva të rëndësishëm diplomatikë.
Ajo ishte Zonja e Parë që zuri një post zyrtar -atë të drejtimit të Zyrës së Mbrojtjes Civile në vitet 1940 – dhe e para që u regjistrua në një sindikatë(Newspaper Guild).Pas vitit 1945, fama e saj u përhap edhe më shumë, me emërimin si anëtare e delegacionit amerikan në sesionin e parë të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, dhe si presidente e Komisionit për të Drejtat e Njeriut, që kishte për detyrë të hartonte Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut në dhjetorin e vitit 1948.
Pas përfundimit të mandatit të saj në vitin 1952, përveç aktiviteteve të saj gazetareske dhe radiotelevizive, Eleonor vazhdoi të punonte në Shoqatën Amerikane për Kombet e Bashkuara dhe brenda krahut liberal të Partisë Demokratike, si dhe mori pjesë aktive në fushatat presidenciale të Adlai Stivenson në vitet 1950,duke dhënë një kontribut vendimtar në zgjedhjen e Xhon Kenedi në vitin 1960.
Deri në vdekjen e saj Eleonor ishte aktive dhe e pranishme si dhe kishte gjithmonë një rol udhëheqës në debatin publik të vendit. Aq sa Stevenson, pikërisht në kohë kur ish-zonja e parë ishte sëmurë rëndë,i dërgoi komitetit kandidaturën e saj për Çmimin Nobel për Paqe.
Në qendër të këtij vëllimi nuk ka aq jetë komplekse dhe shumëplanëshe të Eleanor Roosevelt sesa angazhimi i saj politik, veçanërisht në kontekstin e liberalizmit progresiv amerikan, megjithëse i analizuar brenda një perspektive afatgjatë dhe të aftë për të nxjerrë në pah aspektet e vazhdimësisë dhe ndërprerjes së punës së saj.
Shumëllojshmëria e temave të adresuara nga Eleonor Roosevelt gjatë angazhimit të saj të gjatë publik, e bën atë një pikë vëzhgimi të privilegjuar, për të shqyrtuar atë hapësirë të ndërmjetme dhe të depërtueshme midis veprimit politik dhe aktivizmit shoqëror, midis nivelit institucional dhe veprimit bazë, midis teorisë së reflektimit dhe përkufizimit të ligjërimi publik.
Sidoqoftë, më shumë se sa një prizëm, Eleanor Ruzvelt përfaqëson një rast studimi interesant, për të lexuar atë që është përcaktuar si “mendim politik”, pra një grup praktikash mendimi,që formësojnë bazën empirike të reflektimit teorik.
Sigurisht, Ruzvelt nuk ishte një mendimtare, por një grua që duke e gjetur veten në “qendër të vëmendjes”, dhe në të njëjtën kohë brenda lëvizjeve që luftonin për të hyrë në skenën kryesore politike, u tregua e aftë në kuptimin e mekanizmave të pushtetit, duke ditur që t’i përdorte dhe zgjeronte ato, duke kontribuar në këtë mënyrë në ri-përcaktimin e koncepteve dhe kategorive politike.
Duke u nisur nga përvojat e saj në lëvizjet feministe, Eleonor, duke refuzuar të ishte vetëm “sytë dhe veshët e presidentit”, i atribuoi një kuptim të ri rolit të Zonjës së Parë të SHBA-së, duke zgjeruar hapësirat për veprim, përmes krijimit të një rrjeti alternativ ndaj atij të presidentit,duke përdorur me zgjuarsi marrëdhëniet me shtypin dhe ndërthurjen e tyre me metodat tradicionale dhe gjuhët e politikës partiake.
Gjithsesi,stili me të cilin Eleonor Ruzvelt i dha formë figurës së Zonjës së Parë të SHBA-së, ofron ndërkohë edhe një interpretim të rëndësishëm mbi dekriptimin e mënyrës përmes së cilës, sidomos në vitet e “New Deal”, vetë institucioni i presidencës po ndryshonte kodet, gjuhët dhe metodat e veprimit.
Në vitin 1962, gazetari britanik Alisteir Kuk shkroi se Eleonor ishte ajo që “kishte krijuar presidentin e 32-të të Shteteve të Bashkuara”, duke konfirmuar hapur interpretimin që u bëmë vonë, se si ajo e kishte vënë veten në dispozicion të karrierës së burrit të saj, pavarësisht nga një zgjerim progresiv i aktiviteteve dhe objektivave të tij.
Ndoshta nuk është vlerësuar sa duhet fakti se si aktivizmi i Eleonor Ruzvelt, nxori në pah jo vetëm rolin në rritje të të ashtuquajturve “çifte presidenciale”, duke krijuar një hapësirë për shpalosjen e autonomisë femërore edhe brenda kufizimeve të “kontratës seksuale”, por ndërhyri shumë në dinamikën e transformimit dhe legjitimitetit të institucionit presidencial, dhe të proceseve të ndërtimit të konsensusit.
Burimi i lajmit: https://www.linkiesta.it/2021/03/eleanor-roosevelt-first-lady-america
Përshtatur nga TIRANA TODAY
