MOU-ROMA – Simbioza perfekte?
Pas dy viteve në stolin e Romës, mes ulje-ngritjeve, ideve të reja, lojës së bukur, përplasjeve mediatike dhe dështimit të arritjes së objektivave sezonalë, aventurës së Fonsekës në Romë i vjen fundi.
Para pak ditësh, shtypi i shkruar shpalli arritjen e marrëveshjes midis klubit dhe Mourinhos, duke filluar nga sezoni që vjen.
‘The Special One’ vjen në Romë si ëmbëlsira pas një vakti të hidhur, ose si antipasta e kampionatit që do vijë.
Por çfarë do të thotë Mourinho për Romën?
Portugezi vjen si një njohje e vjetër në Itali, duke fituar tituj në fushë dhe duke krijuar shumë debate jashtë saj.
Ai është kritikuar gjithmonë për idetë e tij jo-sulmuese, duke u bazuar në një rreshtim mbrojtës, gjithmonë vigjilent me njërin sy nga sulmi, kryesisht duke shfrytëzuar kundërsulmet apo gabimet e kundërshtarit. Jashtë fushe, ai njihet për cilësitë e tij njerëzore, si një njeri pa filtra, që merr vullnetarisht përsipër përgjegjësinë për të gjithë ambjentin, por që kujdeset edhe për polemika, aq sa jo pak herë duket dhe arrogant.
Nëse teknikisht zgjedhja Mourinho parashtron shumë pikëpyetje, nga pikëpamja mediatike mund të konsiderohet një goditje e madhe. Madje kjo zgjedhje merr një kuptim akoma më domethënës nëse kemi parasysh pasionin e madh për futbollin në Romë. Një pasion që ndizet aq fort, sa që shpeshherë kthehet në vetshkatërrues.
Duke u nisur nga supozimi që futbolli është përgjithësisht kontekstual, pra që nuk ka formulë suksesi por ka njerëz të duhur, në vendin e kohën e duhur, martesa Mou-Roma mund të shndërrohet në simbiozën perfekte, ku klubi dhe ambjenti përfitojnë nga karizma e portugezit, dhe anasjelltas, Mourinho shfrytëzon pasionin e një pjace të nxehtë, pa pasur presionin e fitimit të titullit. Jo më kot, eksperiencat e tij më domethënëse, i ka bërë me skuadra që kanë konkuruar nën petkun e jo-favoritit.
Natyrisht që për të patur një pikturë më të plotë të eksperiencës së tij romane, duhet të presim akoma për të parë një kombinim faktorësh si merkatoja, atmosfera në zonën tekniko-vendimmarrëse të klubit dhe natyrisht, dëshira e një heroi të ‘harruar’ për të thënë akoma fjalën e tij në futbollin europian. /E.Zekthi/
