Gjithmonë ka pasur një interes të madh për zbutjen dhe trajnimin e zebrave për t’i përdorur si kafshë shtëpiake. Në vitet 1760, natyralisti francez Bufon besonte se zebrat mund të zëvendësonin kuajt dhe u tha në Paris se hollandezët kishin trajnuar tashmë një ekip zebrash për të tërhequr karrocat.
Për kolonizuesit evropianë që sunduan Afrikën në shekullin XIX dhe fillim të shekullit XX, rezistenca e zebrave ndaj sëmundjeve të mbartura nga mizat cece ishte diçka që ia vlen të shfrytëzohet. Përveç kësaj, kolonizatorët u përpoqën të përdorin faunën lokale për të mirën e tyre, shpesh sepse bagëtitë e importuara evropiane nuk ambientoheshin dot në habitatet e reja.
Në fund, përpjekjet për të zbutur zebrat kanë qenë kryesisht të pasuksesshme dhe ka një arsye që afrikanët kurrë nuk kanë qenë në gjendje t’i zbutin ato. Ndryshe nga kuajt, të cilët natyrshëm janë më miqësorë dhe më të relaksuar, zebrat e kalojnë jetën e tyre në gatishmëri.
Për të mbijetuar në një mjedis të ashpër afrikan, ku ka një bollëk grabitqarësh të mëdhenj duke përfshirë luanët, tigrat, hienat dhe krokodilët, zebra është evoluar në një kafshë veçanërisht vigjilente dhe të përgjegjshme që ikën përballë rrezikut por zotëron gjithashtu një përgjigje të fuqishme kur kapet.
Me fjalë të tjera, përzgjedhja natyrore i ka bërë zebrat nervoze, të paqëndrueshme dhe brutalisht agresive nëse janë në rrezik të menjëhershëm. Ato madje mund të vrasin një luan me një goditje të vetme. Njohja me gjuetarët njerëzorë gjithashtu mund të ketë nxitur një reagim të fortë shmangieje tek zebra.
Megjithëse është e mundur të zbuten zebra të caktuara, kjo specie nuk ishte në tërësi një kandidat i mirë për zbutjen. Vendbanuesit dikur i konsideronin zebrat si zëvendësim të mushkës. Zebra ka më pak qëndrueshmëri se mushka dhe është më e prirur për panik kur trembet.
Ushtria koloniale gjermane në Afrikën Lindore Gjermane ishte veçanërisht e interesuar në zbutjen e zebrave. Ata gjithashtu kishin një plan për të kryqëzuar zebrat me kuajt për të krijuar një hibrid që ishte rezistent ndaj sëmundjeve që vrisnin kuajt, ndaj të cilave zebrat ishin rezistente.
Gjatë kësaj kohe, ishte mjaft e zakonshme që aristokratët e çuditshëm në të gjithë botën të kishin qerre me zebra, siç shihet në disa nga fotot. Zoologu Walter Rothschild stërviti zebrat për t’i nxjerrë me karrocë në Angli, me të cilën ai shkoi në Pallatin Buckingham për të demonstruar para publikut karakterin e dëgjueshëm të zebrave./Tirana Today
