Të gjithë në Festivalin e Filmit të Kanës shpresojnë të shohin diçka vërtet të egër, transgresive dhe që garanton se do t’i mbajë të përqëndruar gjatë gjtihë darkës. Por sa herë që një film i tillë shfaqet, regjizori është mashkull: zakonisht Gaspar Noé ose Nicolas Winding Refn. Jo më. Julia Ducournau, shkrimtarja dhe regjisorja franceze i ‘Raw’ (2016), është kthyer me një ‘qerasje’ të dytë të kinemasë ekstreme, “Titane” quhet filmi fitues i festivalit të Kanës.
Pas një serie krimesh të pashpjegueshme, një baba gjen djalin e tij i cili është zhdukur prej 10 vjetësh. Titani: një metal shumë rezistent ndaj nxehtësisë dhe korrozionit me lidhje të forta të tërheqjes.
Fantazia e bukur, e errët dhe e përdredhur e Ducournau-t është një breshëri seksi, dhune, dritash dhe muzike goditëse ndërthurur me djallëzi. Është gjithashtu e pamundur të parashikohet se si do të përfundojë. E vetmja skenë që përfundon në mënyrën që mund të pritet është skena e hapjes, në të cilën një vajzë e vogël, Alexia, sillet keq në pjesën e pasme të makinës së familjes. Ajo ngjitet përreth dhe shkelmon vendin e babait të saj derisa ai të kthehet për t’i dhënë asaj një shikim dhe me mend përplaset në një barrierë betoni. Pas një operacioni të trurit, Alexia kishte futur një pllakë titani në kokën e saj, e cila do të ishte e mjaftueshme për të lënë këdo larg makinave. Por operacioni ka efektin e kundërt. Sapo del nga spitali, ajo largohet nga prindërit e saj dhe përqafon dhe puth makinën në vend të tij.
Regjisore: Julia Ducournau
Viti: 2021
Kohëzgjatja: 1h 48min
