Nga Hakki Alcal “Daily Sabah”
Kjo botë është e sëmurë, kjo botë është e errët, kjo botë është një ves, kjo botë është një turbullirë. Por ne jemi qenie njerëzore, zemrat tona e ndiejnë atë, zemrat tona e ndriçojnë, zemrat tona mund të jenë të akullta, por megjithatë ato qëndrojnë të pastra.
Nuk është një këngë e “Nastya &Nick” në platformën YouTube. Është një britmë e njerëzimit kundër presidentit të SHBA-së Xho Bajden, që pretendon se Izraeli ka të drejtë
të vetëmbrohet. Një pretekst, të cilin ky vend e ka përdorur për të vrarë më shumë se 100 fëmijë, gra dhe burra, dhe për të shkatërruar 200 godina, vetëm sepse 3 izraelitë vdiqën gjatë përplasjeve të dhunshme.
Senatori republikan i Teksasit në SHBA, Ted Kruz, që në fillim të këtij viti shkoi të pushonte në Kankun të Meksikë, në mesin e një krize të shkaktuar nga moti i ftohtë që la miliona njerëz në shtetin e tij pa energji dhe ujë, tani që në Rripin e Gazës vdesin çdo ditë dhjetëra njerëz, i kërkon administratës Bajden që t’i dërgojë akoma më shumë raketa Izraelit.
Qeveria franceze ka ndaluar marshimet e protestës kundër Izraelit. Ish-zv/presidenti i SHBA-së Majk Pens, që ndoshta do të kandidojë për president në vitin 2024, ka deklaruar se qëndron në krah të Izraelit. Kancelari pro-nazist i Austrisë, Sebastian Kurz mban një flamur izraelit në zyrën e tij për të treguar mbështetjen e tij për Izraelin, vend që vetëm 2 muaj më parë e kishte kritikuar atë si anti-semit.
Pastaj mes të gjitha këtyre deklaratave, dëgjohet një britmë nga kongresmenia republikane Alekandria Okasio-Kortez që kritikoi ashpër Bajdenin për mbrojtjen e sulmeve ajrore izraelite, duke thënë se deklaratat e tij i“çnjerëzojnë palestinezët”, dhe mund të nxisin më tej dhunën.
Në botën e errët, dhe të sëmurë të veseve dhe turbullirave, ekziston një udhëheqës fisnor afgan, që është i gatshëm të dërgojë 500.000 njerëz në Palestinë si një forcë paqeruajtëse. Kur dëgjon fjalë të tillë zemra ndizet; dhe ti nis të mendosh se ndoshta zemra nuk ka ngrirë kurrë në të vërtetë.
Ajana Presli, një tjetër këshilltare e Kongresit Amerikan, që përfaqëson Distriktin e 7-të Kongresional të Masaçusets, thotë se njerëzit nuk duhet të heshtin kur qeveria amerikane i dërgon thuajse 4 miliardë dollarë ndihma ushtarake Izraelit, për t’u përdorur për shkatërrimin e shtëpive, vrasjen e fëmijëve dhe shpërnguljen e familjeve palestineze.
Ndihma e një kombi për një tjetër pasqyron vlerat e tij. Zonja Presli ka të drejtë kur thotë se amerikanët janë njerëz paqedashës, dhe ata nuk duhet t’i hedhin benzinë zjarrit.
Një kujtim nga Jalta
Nxitja e përbashkët për të mbrojtur Izraelin pavarësisht rrethanave, ka qenë tipar i demokratëve dhe republikanëve në SHBA, qëkur ish-kryeministri britanik Uinston Çërçill
ia dha “çelësin perandorak” të Lindjes së Mesme presidentit të atëhershëm të Shteteve të Bashkuara Frenklin Ruzvelt në Jaltë në vitin 1945.
Por treni u krijua që në vitin 1917 nga ministri i jashtëm britanik i kohës Artur Balfur, kur ai i shkroi Lionel Rotçajldit, Baronit të 2-të të kësaj familje, një udhëheqës i komunitetit anglo-hebre, duke premtuar rindërtimin e Palestinës si shtëpia kombëtare e hebrenjve.
A i premtoi qytetërimi perëndimor hebrenjve evropianë gati të shfarosur, se ata mund të çrrënjosnin njerëzit autoktonë nga tokat e tyre të reja? Kështu duhet të ketë ndodhur pasi SHBA-ja e shtyu tinëzisht takimin e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara për të dielën, pasi kishte bllokuar një takim të mëhershëm,në mënyrë që Netanjahu të mund të shkaktonte sa më shumë shkatërrime në Gaza.
Evropa Perëndimore e ndjeu se u detyrohej diçka të mbijetuarve të Holokaustit, ndaj fatit tragjik të të cilëve të gjithë kishin bërë një sy qorr. Evropianët e kishin bërë këtë gjë edhe më parë kur monarkët katolikë të Spanjës, Isabela dhe Ferdinandi, kishin shkatërruar hebrenjtë në gjysmën e dytë të shekullit XVI-të.
Në të dyja tragjeditë, ishin myslimanët ata që i shpëtuan hebrenjtë. Njerëzit që jetonin në Palestinë hapën fshatrat e tyre për emigrantët e sfilitur hebrenj. Zona nga e cila gjykatat izraelite u përpoqën të dëbojnë arabët nga shtëpitë e tyre stërgjyshore, Sheikh Jarrah, ishte midis atyre vendeve ku emigrantët hebrenj u mirëpritën vetëm 75 vjet më parë.
‘Licencë për të vrarë’
Bajden ka një fillim katastrofik në krye të SHBA-së. Për javë të tëra ai nuk foli me Netanjahun, dhe kur e bëri këtë, deklaroi “mbështetjen e tij të palëkundur për të”.
Falë Bajden (dhe civilizimit të tij), Netanjahu ka tani një licencë të pakufizuar për tëvrarë fëmijë, gra dhe burra, nën pretekstin e vetëmbrojtjes.
Bajden dhe stafi i tij i sigurisë kombëtare dhe i mbrojtjes, do të jenë përgjegjës për “përplasjet” hebreo-arabe. Por sërish Avram Noam Çomski, djali i emigrantëve hebrenjnë Filadelfia, është ai që na bën të ndjejmë sërish zemrat tona të rrahin:
“Ju më merrni ujin, më digjni pemët e ullirit, shkatërroni shtëpinë time, merrni punën time, vidhni tokën time, burgosni tim atë, vrisni nënën time, bombardoni vendin tim, na vdisniqë të gjithëve nga uria, na poshtëroni të gjithëve, dhe në fund fajtori po unë:Unë u kundërpërgjigja me një raketë”.Pra nëse shohim përreth me kujdes,mund të shohim se ekzistojnë ende disa zemra të pastra.
burimi:https://www.dailysabah.com/opinion/columns/is-western-civilization-indeed-ill
Përshtatur për Tirana Today
