https://www.facebook.com/tiranatodaycom/videos/348397715604972/
Dy ditë pas vrasjes së liderit të Lëvizjes së Dhjetorit ’90, Azem Hajdari, më 14 shtator 1998, Partia Demokratike del të protestojë në shesh. Kryetari i saj, Sali Berisha akuzon qeverinë në pushtet për vrasjen e Hajdarit dhe direkt, kryeministrin e asaj kohe, Fatos Nano. Berisha dhe militantët e Partisë Demokratike marshojnë drejt kryeministrisë me arkivolin e Hajdarit në krah.
Turma, me në krye udhëheqësit e PD-së pushtojnë ndërtesën e Kryeministrisë, Televizionin Publik si dhe marrin në zotërim Autoblindat e tanket.
Me këtë lëvizje Berisha tentonte të një grusht shteti ndaj kryeministrit Nano. Duke ndjekur ultimatumin e Berishës për dorëheqjen e Nanos, rreth 2000 mijë militantët e tij qëllojnë vazhdimisht me armë në godinën e kryeministrisë ndërsa thërrasin: “Vdekje Fatos Nanos!”.
Marrja e shtetit nga PD-ja nuk zgjati më shumë se 24 orë pasi nën presionin e ndërkombëtarëve Berisha e pa të udhës të zmbrapsej.
Turma hyri me forcë në ndërtesë, ku Fatos Nanoja dhe kabineti i tij ishin duke mbajtur një takim me ngut, dhe, pasi shkëmbeu ca të shtëna me rojet, i vuri flakën katit të parë.
Gjithsesi, qeveria tashmë po përpiqej ta fuste në grackë Berishën duke e kërcënuar me forcën e ligjit për përpjekjet e tij për përmbysjen e qeverisë.
Një komision parlamentar kishte votuar për t’i hequr ish-presidentit imunitetin politik, kështu që qeverisë t’i hapej rruga ta padiste atë për organizim të kryengritjes së armatosur.
Por, në situatën aq të paqëndrueshme, vështirë ishte të përfytyroje se si arrestimi i Berishës, do të shërbente për të arritur diçka, me përjashtim që do t’i hidhte më shumë benzinë zjarrit të përkeqësimit të krizës në vend.
Nga ana tjetër, kishte një trysni të fortë nga ndërkombëtarët për mosarrestimin e Berishës nga meraku se ndjekësit e tij mund të shkaktonin trazira të mëtejshme, të cilat mund edhe të çonin në një destabilizim të krejt rajonit të paqetë të Ballkanit.
