Një vit më parë shqiptari Rafet Oraça u dëbua vetëm dy javë para provimit që ai do te jepte, pasi gjatë qëndrimit të tij në Gjermani kishte studiuar për infermieri. Në një vend ku infermierët po kërkohen shumë, ata edhe dëbohen. Pavarësisht thirrjeve të bëra nga ministri Spahn, i cili dëshiron të marrë sa më shumë infermierë nga jashtë vendit, vendi i tij mesa duket nuk po e respekton kërkesën e tij.
Rafet Oraça e dinte se do ta merrte provimin. Shpesh ai kishte qëndruar deri në orët e vona të natës duke studiuar. Atij i kishin lënë shumë pak kohë dhe e kishin dëbuar. Ai u kishte bërë thirrje që të paktën ta kishin lënë që të shlyente provimin përfundimtar. Pastaj ai mund të punonte kudo. Natyrisht, më mirë sot ë ishte në Gjermani, pasi shteti kishte nevojë për infermierë.
Policia kishte arritur që në mesnatë për t’i dëbuar. Në orën 8:55 të mëngjesit më 14 qershor 2017, policia qëndronte para derës së Oraçës. Ai e kujton atë kohë, ishte Ramazan ishte i muaji i agjërimit, dhe ai nuk ishte lënë që të hante as syfyr nga forcat e policisë. Rafet Oraça dhe dy fëmijët e tij Amelia 4-vjeç dhe Emilia 2-vjeç u dëbuan për në Kosovë, vetëm dy javë para se ai të jepte provimin e tij të fundit për t’u kualifikuar si infermier, pasi për dy vite kishte ndjekur shkollën.
Gruaja e tij, e cila u shtrua në spital me probleme të zemrës, më vonë vullnetarisht u bashkua me familjen. Që atëherë ata qëndrojnë në Kosovë.
Ndërsa Gjermania tani ka nevojë urgjente për staf mjekësor. Aq shumë saqë Ministri Federal i Shëndetësisë Jens Spahn (CDU) ka njoftuar planet për të rekrutuar specialistë nga Evropa Juglindore. Sidomos nga Shqipëria dhe Kosova, pra nga ku vendi në të cilin u dëbuan Rafet Oraça.
Rreth tre milionë njerëz në këtë vend kanë nevojë për kujdes; Deri në vitin 2060, priten 4.7 milionë. Shifrat nga qeveria federale thonë se së paku 36,000 punëtorë të kualifikuar mungojnë në industri. Nëpër azile ka 12.500 vende të lira pune. Në kujdesin e të moshuarve, janë duke u kërkuar 15,000 punëtorë të trajnuar dhe 8500 ndihmëtarë të tjerë.
Në janar të vitit 2015, familja Oraça erdhi me tren nga Austria në Mynih. “Ne ishin në mesin e shumë kosovarëve që morëm rrugën për në Gjermani”, kujton Oraça.
Në të njëjtin vit, të dy prindërit kishin filluan trajnimin e tyre në Altenpflegeakademie në Grafenau, ndërsa në vitin 2016, fëmija i tyre i dytë kishte lindur në Gjermani. Pastaj atyre u ishte bërë thirrje që të linin vendin, por çifti shqiptar kishte refuzuar pasi donin të përfundonin shkollimin. Gjatë qëndrimit të tyre në Gjermani ata nuk kishin marrë ndihmë financiare.
Një rreth miqsh në Grafenau i kishin mbështetur financiarisht, dhe Këshilli i Refugjatëve të Bavarisë kishte mbledhur për ta donacione. Në strehën e refugjatëve ata u toleruan të qëndronin deri ditën e dëbimit.
Familja Oraça kishte bërë ç’do gjë për të qëndruar. Por ata nuk kishin përdorur metoda të tilla si të hiqeshin si të sëmurë apo të refuzonin të hipnin në aeroplan.
“Nëse dikush mbrohet me duart dhe këmbët, është pothuajse e pashpresë të kryejë një deportim”, thotë Peter Schall, kryetari bavarez. Rafet Oraça nuk ka bërë gjithçka. Për ta deportuar atë ndoshta ishte e lehtë. Por a kishte kuptim?
Burimi: fr.de
Përshtati: Tirana Today
