Një nënë e re ka rrëfyer historinë e saj të dhimbshme, ku ka treguar se si konsumimi i pijeve energjike nga burri i saj i ka kushtuar pothuajse gjithçka familjes së saj. Brianna foli për luftën që ajo dhe bashkëshorti Austin janë duke bërë ndërkohë që sapo kanë sjellë në jetë fëmijën e tyre të parë.
“Shtatzënia duhet të jetë një nga udhëtimet më të mahnitshme të jetës”, shkroi Brianna. “Po krijoni një jetë të re, po përjetoni dashuri të pakushtëzuar për dikë që nuk e keni takuar kurrë … Austin dhe unë ishim aq të ngazëllyer për të takuar djalin tonë të vogël, për ta sjellë në shtëpi, për të qenë një familje”.
Mes lumturisë së familjes që po rritej shpejt, Brianna tha se krejt papritur një ditë mori një lajm të keq nga e vjehrra; Austin ishte në spital.
“Dy orë pasi arrita në spital, mësova se burri im, babai i fëmijës tim, personi me të cilin jam thellësisht e dashuruar, kishte pësuar një hemorragji në tru. Pas ekzaminimeve mjekët konstatuan se kjo kishte ardhur si pasojë e konsumit të tepërt të pijeve energjike (zakon që ai e kishte marrë kur punonte me orë të gjata nëpër udhëtime).”
Para se të kuptonte se ç’po ndodhte, burri i saj kishte kaluar në sallën e operacionit.
“Kirurgët u vunë në lëvizje… pas një pritje në agoni prej 5 orësh, ne mundëm ta shikonim. Pashë sytë e vuajtur të nënës së tij kur pa djalin e saj që rrinte shtrirë pa lëvizur në shtratin e spitalit, pashë babanë duke qarë dhe duke mbajtur gruan… ishte momenti më i vështirë që kam përjetuar ndonjëherë. Pas kësaj goditje filluan ënjtjet dhe shumë gjëra të tjera për të cilat nuk isha përgatitur. Pati një moment kur e ulur pranë shtratit të tij të spitalit,kuptova se kurrë nuk do ta braktisja, pavarësisht sa e vështirë do të ishte jeta jonë. Pas dy javësh në spital u ktheva në shtëpi. Ishte koha të sillja në jetë fëmijën tonë. Nuk dua të gënjej, ishte aq e vështirë! Kisha planifikuar që Austin të ishte pjesë e këtij momenti të madh. Mendoja se do ishte në krahun tim, duke më mbajtur dorën, të ishte atje për të prerë kordonin, për të mirëpritur djalin tonë në botë… Por një mrekulli ndodhi pas lindjes së djalit…”
Brianna tha se nuk e kishte parë Austinin një javë pasi ai ishte zgjuar.
“Mendoja për të çdo ditë, shikoja djalin se sa i ngjiste atij. Kur bebi u bë një javë, e lashë te vjehrrit. Kisha nevojë të shihja Austinin. Kisha nevojë t’i tregoja se fëmija ynë tashmë ishte mes nesh. Djali ynë u takua me babanë e tij kur ishte rreth 2 muajsh dhe kjo ishte dita kur zemra mu mbush me lumturi. Ne nuk jetojmë një jetë normale, kemi shumë vizita te mjekët dhe shkojmë shpesh në spital, por ne vazhdojmë akoma të luftojmë. Zgjohem çdo ditë për t’u kujdesur për Austinin dhe djalin tonë të bukur, për të përgatitur ushqimin, për të bërë terapitë fizike, terapinë e të folurit, terapinë profesionale dhe për ta ndihmuar me higjienën personale. Mes kaq shumë detyrash unë kujdesem pa pushim për të, është e vështirë, jam shumë e lodhur, por do të bëjmë maksimumin. Austin nuk është i njëjti njeri që rashë në dashuri, unë vazhdoj të bie çdo ditë e më shumë në dashuri me të. Kam vendosur të mos heq dorë kurrë nga ai, sepse dashuria është vetëmohuese dhe e dua më shumë se vetë jeta.” (TIRANA TODAY)
