Nga Elvis Hoxha/Dikush më tha se me këtë trend po e prish me të fortët e lagjes.
Natyrisht që pas përgjigjes sime e mori vesh se kur atdheu kthehet në lagje, miqësitë me të fortët nuk kanë rëndësi.
Për shembull, ç’rëndësi ka për Mirela Kumbaron fakti se ajo ka përkthyer Kunderën apo Durasin?
Ajo merret me të fortit e lagjes, dhe kjo miqësi ia ka zbehur atë relacion me të fortin botëror të letërsisë.
Natyrisht që kjo ështe dhimbja jonë: atdheu ynë rilind në formë lagjeje, dhe një lagje nuk ka nevojë për artistë dramatikë por për komedi portokalle, nuk ka nevojë për gjykatë kushtetuese por për shkelje të kushtetutës në gji të Kuvendit, nuk ka nevojë për universitete por për dyqane shtetërore dhe private diplomash, nuk ka nevojë për bibloteke sepse ne nuk e kemi në plan të lexojmë ndonjëherë.
Ose do të qëndrojmë si të fortë e me të padijshmit e lagjes, ose, po na kapi ndonjëherë dalldia morale, do vrapojmë si skllevër ose nomadë të ditur në perëndim.
Te Migjeni, pak hapa e ndan Parathanien e Parathanieve nga Kanga e Perëndimit.
Por poezinë e tij Zgjimi, Migjeni nuk e shkroi për popullin e vet, e shkroi për popullin e ëndrrave te veta. Ne jemi populli që lind në atdhe, tretet në lagje dhe shuhet në perëndim.
