Të mërkurën e kaluar, Presidenti i Komisionit Evropian, Juncker, shpalli “Shtetin e Unionit” të tij 2018. Një moment i rëndësishëm, duke pasur parasysh situatën gjeopolitike në ndryshim të shpejtë dhe problemet e brendshme me të cilat BE po lufton. Juncker po synon një Evropë më të fortë. Një nga termat më të rëndësishëm për Evropën është emigrimi dhe fluturimi i refugjatëve nga Lindja e Mesme, Afrika dhe Lindja. Ata çojnë në tensione të mëdha shoqërore brenda shteteve anëtare, dhe nxisin debatin e ashpër për politikën e azilit, tek rritja e lëvizjeve radikale konservatore dhe në grindjet e ashpra midis shteteve anëtare.
Forcimi i kontrollit kufitar është një nga masat në paketën e propozuar nga Juncker. Një Agjenci Evropiane, Frontex, tashmë ekziston, duke ofruar mbështetje teknike dhe operacionale për mbikëqyrjen e kufijve të jashtëm. Frontex, koordinon edhe me Europol, në lidhje me informacionin mbi kontrabandimin e qenieve njerëzore dhe siguron mbështetje masive për mbikëqyrjen e kufijve në vendet e rajonit të Mesdheut. Frontex zhvillon patrullime të përbashkëta me njësitë vendore në vende të tilla si Maqedonia dhe Shqipëria. Ajo koordinon misionet e kthimit të azilkërkuesve të refuzuar dhe i ekzekuton vetë ato, raporton nrc.nl.
Juncker dëshiron të shkojë më tej: “Sot Komisioni propozon që kufijtë dhe rojet bregdetare evropiane të forcojnë kufijtë tanë të jashtëm me një shtesë prej 10,000 rojeve kufitare evropiane në vitin 2020”. Është një njoftim i thjeshtë që nuk zbulon shumë nga planet e BE-së dhe është bërë më parë, por prapa kësaj thjeshtësie është një realitet kompleks. Sepse për ata që shikojnë nga afër, forcimi i kontrollit kufitar është pjesë e evropianizimit të policisë.
Mbikëqyrja kufitare është pjesë e detyrës së policisë. Në disa vende është në duart e një force të veçantë policore civile, si në Francë. Në vende të tjera, siç është Holanda, është detyrë e xhandarmërisë, e kryesuar nga Marechaussee. Dhe në shumicën e vendeve ish komuniste brenda BE-së, është një forcë policore civile e transformuar në roje kufitare me karakter ushtarak. Por është gjithmonë pjesë e policisë në shtetet anëtare. Mbikëqyrja kufitare nuk është vetëm nw fokus për monitorimin. Kemi edhe kontrabandën e njerëzve dhe krimin e organizuar ndërkombëtar, mbipopullimin në ishujt grekë dhe italianë, Calais dhe Ventimiglia dhe kohët e fundit rreth Zeebrugge dhe Moerdijk.
Vëzhgimi kufitar ka të bëjë me udhëtimin brenda dhe jashtë dhe zhvendosjen e myslimanëve të radikalizuar, nga luftëtarët e vjetër ISIS dhe kështu në lidhje me antiterrorizmin dhe punën e inteligjencës, në nivel kombëtar dhe në nivel të BE. Bëhet fjalë për sistemin e informacionit Shengen dhe për Europol. Evropianizimi i kontrollit kufitar është evropianizimi i policisë në BE.
Plani i policisë së BE: Këto hapa të parë gjithashtu përshkruajnë planin bazë për një arkitekturë të re të sistemit policor brenda BE-së. Çështja e pushtetit, pyetja se kush ka ose nuk ka kontroll është me rëndësi. Pyetja se kush paguan ndjek. Por po aq jetike janë fuqitë, format organizative dhe bashkëpunuese, mënyra e vendosjes, aspektet e menaxhimit të ndryshimit dhe çështja se cilat vizione apo vlera të policisë evropiane dhe veprimeve të saj po menaxhojnë. Dhe, pothuajse harrojmë, marrëdhëniet me sistemet e policisë kombëtare dhe implikimet e mundshme ligjore në ligjin kriminal dhe të imigracionit të Shteteve Anëtare. Arkitektura e një sistemi policor evropian prek kështu arkitekturën e sistemeve policore kombëtare. Në fund të fundit, ajo që është e përcaktuar në legjislacionin evropian është vështirë të ndryshohet./TIRANA TODAY/
