Nga Tinatin Japaridze & Lincoln Mitchell “Moscow Times”/ Nga Brexit, tek rritja e të djathtës ekstreme dhe gjithçka midis, disa anlistë perëndimorë janë të etur të gjejnë në çdo ngjarje negative në Shtetet e Bashkuara apo Evropë, gjurmët e Vladimir Putinit. Dhe akoma më tej, disa veprime të fundit të orkestruara nga Moska, sugjerojnë se Rusia mund të mos jetë aq e fuqishme sa po e besojnë gjithnjë e më shumë Evropa dhe SHBA-ja.
Helmimi i Sergei Skripal në Salisbëri të Britanisë së Madhe, sulmi ndaj agjencive ndërkombëtare anti-doping në fushën e sportit, dhe sulmi kibernetik ndaj Gjykatës së Hagës, për të mos përmendur ndërhyrjen në zgjedhjet presidenciale të SHBA-së, të gjitha kanë kontribuar në një paranojë në rritje rreth aftësive të Vladimir Putinit.
Prandaj, hiper-pritshmëria rreth lëvizjeve të ardhshme të Putinit, përshkuan narrativat e lidhura me Rusinë në Perëndim. Paradoksalisht, kjo situatë është në favorin e Putinit. Në më shumë se një rast, mediat e financuara nga Kremlini kanë nxitur rusofobinë në Perëndim, si “dëshmi” të mëtejshme se përse Shtetet e Bashkuara dhe Evropa nuk mund dhe s’duhet të besohen.
Kjo taktikë, i ka lejuar gjithashtu mediat që zakonisht tallin linjën e Kremlinit, të zhvendosin kritikat nga autoritetet ruse, tek ato në në Perëndim. Ka mundësi që regjimi i Putinit të përfitojë, nga ringjallja e këtyre stereotipave të Luftës së Ftohtë.
Ringjallja e paradigmës “ne” kundrejt atyre “atyre”, po e ngre ngadalë Rusinë sërish në nivelin e
një superfuqie globale. Kur Perëndimi ia atribon problemet e veta, “dorës së fshehtë” të udhëheqësit rus, nuk arrin të ndërmarrë veprime konkrete për të adresuar rrënjët e problemit.
Për shembull, pas zgjedhjeve të vitit 2016, në të cilat Rusia ndërhyri dhe ndoshta ndryshoi rezultatin, amerikanët u përqendruan gati ekskluzivisht tek roli i Moskës, dhe shpërfillën plotësisht të gjitha mënyrat e tjera përmes të cilave zgjedhjet keqadministrohen, janë diskriminuese dhe jo-demokratike.
Kjo bëri që amerikanët të jenë të papërgatitur për problemet me listat zgjedhore, me fletët e votimit, dhe procedurat joefikase të numërimit, që ka shumë të ngjarë të kenë ndikuar në zgjedhjet e kryesore në shtetet amerikane të Floridës, Xhorxhias dhe gjetkë në zgjedhjet afatmesme të vitit 2018.
Rezulton se Rusia nuk ishte aq e përfshirë në zgjedhjet tona këtë herë, duke e lënë popullin amerikan të bënte vetë një mish-mash. Ka gati 2 dekada qëkur gazetarët perëndimorë, kanë filluar të pyesnin:”Kush është zoti Putin?”. Megjithatë, pyetja mbetet pa përgjigje.
Ose, më mirë, pyetjes i është dhënë përgjigje në shumë mënyra. Dhe përgjigja ka ndryshuar, në atë nëse Perëndimi e nënvlerëson apo mbivlerëson zotin Putin dhe Rusinë në përgjithësi. Përgjigjja ndryshon në bazë të veprimeve specifike të kryera nga regjimi i tij në vendet fqinje, dhe në arenën globale. Nuk ka një qasje e qartë dhe të njëanshme për ish-shefin e FSB-së. Fenomeni Putin, mund të vazhdojë njëkohësisht si një nga temat më të thjeshtësuara, por të mbingarkuara dhe të mbivlerësuara të diskursit liberal perëndimor.
Ironikisht, ekziston edhe rreziku për ta nënvlerësuar hapur Putinin, siç bënte ndonjëherë Barak Obama. Ish-presidenti amerikan, besonte se akti i thjeshtë i tregimit të muskujve nga Rusia jashtë vendit, nuk buronte nga pozitat e forcës, por nga një sërë dobësish të mëdha, që vinin nga epoka sovjetike dhe destabiliteti dhe kaosi i viteve 1990.
Putin ka investuar energji dhe burime të konsiderueshme, për ta kundërshtuar këtë pikëpamje. Ai ka synuar të tregojë, se ndonëse Perëndimi nuk mund ta pranojë ose ta respektojë Rusinë si një fuqi të barabartë, ai do të jetë e detyruar të marrë parasysh Rusinë.
Putin ka zëvendësuar përpjekjet e tij të mëparshme, për të fituar respektin e aleancave euroatlantike, me ngjalljen e frikës tek kjo këto të fundit to, ndërsa përpiqet të rivendosë statusin e “fuqisë së madhe” të Rusisë. Ndërsa misioni i tij mesianik për të ringjallur madhështinë e Rusisë, vazhdon të diktojë shumë prej veprimeve të Kremlinit si në vend ashtu edhe jashtë vendit, rryma dhe rrjedha e vazhdueshme e rusofobisë në SHBA, do ta ndihmojë në fund të fundit dhe jo pengojë regjimin e Putinit.
Mbivlerësimi i rolit të Kremlinit në skenën botërore, përmes një lenteje të ngjyrosur nga ndjenjat anti-ruse, do të vazhdojë të mjegullojë aftësinë e Amerikës për të vlerësuar forcën reale të ushtrisë ruse. Ajo gjithashtu do të sigurojë që Shtetet e Bashkuara, të bëjnë një sy qorr ndaj çështjeve kritike në frontin e brendshëm.
Në vend që të mbi-analizohet Putini, për Shtetet e Bashkuara mund të jetë më produktive të përqendrohen në ndarjet e brendshme, dhe në institucionet e dobëta politike. Në një periudhë afatgjatë, këto çështje do të dëshmohen të jenë një armë më e rrezikshme, për shkaktimin e një çarjeje në shoqërinë amerikane, me ose pa ndërhyrjen dashakeqe të Rusisë. Përashtati për Tirana Today, Alket Goce
