“Kur isha 42 vjeç, takoja një psikanalist çdo javë për 6 muaj me radhë”. Kështu zbulon Papa Françesku në libër, ku rrëfen se është ndihmuar nga një mjek me origjinë hebreje.
“Një ditë, kur ishte duke vdekur, më thirri. Jo për të marrë bekime, duke parë se ishte hebre, por për një dialog shpirtëror. Ishte një person i mirë”, – lexohet në vëllimin, në dalje në Francë, që përmban dialog me sociologun, Dominique Wolton.
Nevoja për ndihmë e kërkuar nga Bergolio, i referohet një periudhe të përjetuar mes vitit 1978 dhe 1979, në vitet e diktaturës në Argjentinë.
Asokohe, Papa i ardhshëm e kishte mbyllur përvojën e tij kishtare të jezuitëve argjentinas dhe kishte përuruar atë të Kolegjit Maximo, ku trajnoheshin studentët e rinj.
Gjatë takimeve të tij me Wolton, Papa ka deklaruar se “ndihej i lirë” në atë fazë të jetës së tij në të cilën “nuk kishte frikë nga asgjë”.
“Sigurisht, ndodhem në një kafaz këtu në Vatikan, por jo në mënyrë shpirtërore”. Nuk mungojnë referimet edhe mbi emigrimin, temë gjithnjë e prekshme nga Bergolio.
“Vetë Jezusi ka qenë një refugjat, një emigrant. Ekzistencialisht, përmes besimit, jemi emigrantë. Dinjiteti njerëzor, ka nevojë të ecë domosdoshmërisht, por Europa në këto momente ka frikë dhe mbyllet, mbyllet, mbyllet…”.
