I lindur në Rio de Janeiro të Brazilit më 24 gusht 1947, Paulo Coelho, është një nga shkrimtarët më të dashur të kohëve të fundit. Romanet e tij, mes magjikes dhe shpirtërores, janë ndër më të shiturit në botë. Librat e Coelho, “Alkimisti”, “Rrugëtimit drejt Santiagos”, “Manual i luftëtarit të dritës”, sa për të përmendur disa – janë shndërruar në një kult të letërsisë botërore bashkëkohore: tregimet e tij, karakterizohen veç të tjerash edhe nga histori dramatike personale (të qenit rebel dhe refuzimi i rregullave sociale, e çuan gjatë viteve 1960 në një spital psikiatrik), janë të fokusuar tek vlerat dhe kërkimi shpirtëror, duke vënë në dukje të jashtëzakonshmen (në mesin e temave të përsëritura të Coelho-s), që mund të gjendet në jetën e gjithë njerëzve.
“Rrugëtimi drejt Santiagos”, roman i botuar në vitin 1987, i dha suksesin e parë të madh shkrimtarit brazilian. Libri është një lloj përralle magjike që tregon, përmes historisë së protagonistit, përvojën e vërtetë të përjetuar nga autori gjatë udhëtimit në këmbë për në Santiago de Kompostela. Më poshtë po paraqesim disa prej frazave më të famshme të romanit:
“Njeriu nuk mund të ndalet së ëndërruari. Ëndrra është ushqimi i shpirtit, siç është ushqimi për trupin. Shumë herë, gjatë jetës, ne shohim ëndrrat tona të veniten, dhe dëshirat tona të shtypen, e megjithatë është e domosdoshme të vazhdohet të ëndërrohet, përndryshe shpirti ynë vdes, dhe dashuria nuk mund t’iu përshkojë”.
“Njerëzit mbërrijnë gjithmonë në kohën e duhur, në vendin ku janë duke i pritur”.
Pas tij vjen romani “Alkimisti”, kryevepra e Coelhos. I përkthyer në 56 gjuhë, romani përmbledh temat më të shpeshta të poetikës koelhiane: udhëtimin dhe ëndrrën, si mjete të rritjes personale. Ja disa prej frazave më të famshme të librit:
“Dëgjo zemrën tënde. Ajo i di të gjitha gjërat”.
“Frika nga vuajtja, është shumë më e keqe sesa vetë vuajtja”.
“I gjithë universi komploton, në mënyrë që cilido që e dëshiron me gjithë qenien e tij, të jetë në gjendje të realizojë ëndrrat e veta”.
“Kur të gjitha ditët bëhen të barabarta, kjo ndodh për shkak se ju nuk e vëreni se shumica e gjërave të mira ndodhin në jetë çdo ditë, kur dielli përshkruan qiellin”.
“Është pikërisht mundësia e realizimit të një ëndrre, ajo që e bën jetën interesante”.
Udhëtimi, i kuptuar si një mjet për të rizbuluar veten është subjekti kryesor i “Zahir”. Romani, i botuar në vitin 2005, flet për një shkrimtar, gruaja misterioze e të cilit zhduket:
“Kur nuk kisha asgjë për të humbur, fitova gjithçka. Kur pushova së qeni ai që isha, e rigjeta veten. Kur njoha poshtërimin por vazhdova të ec përpara, kuptova se isha i lirë të zgjedh fatin tim”.
“Gjatë udhëtimit, u përplasa nëpër dallgë, erëra dhe stuhi, e megjithatë vazhdova të rrëmoj, gjithnjë e më i rraskapitur. Jam i vetëdijshëm se i jam shmangur objektivit, se nuk kam më në horizont ishullin ku synoja të shkoja. E megjithatë s’ka asnjë mënyrë për t’u kthyer pas:duhet të ec përpara, ose do të humbas në mesin e oqeanit”.
“Dashuria është një forcë e egër. Kur ne përpiqemi ta kontrollojmë, ajo na shkatërron. Kur ne përpiqemi ta burgosim, ajo na bën skllevër. Kur ne përpiqemi ta kuptojmë, ajo na lë të pataksur dhe konfuzë”.
