Pas një periudhe stresuese 6-vjeçare në të cilën ata dështuan të kualifikohen për Euro 2016 dhe Kupën e Botës 2018, Holanda është përsëri në skenën e madhe ndërkombëtare. Holandezët kanë një përzierje të mirë të të rinjve dhe përvojës në ekipin e tyre për Euro 2020.
Traineri i kësaj skuadre është ish-mbrojtësi i famshëm tashmë 51-vjeçar Frank de Boer, i njohur për sensin e tij të mirë të pozicionimit. Ai u emërua vitin e kaluar si pasardhës i Ronald Koeman.
Në fillim, De Boer preferonte një 4-2-3-1, që ishte mjaft i pazakontë krahasuar me ekipet e mëparshme Holandeze, pasi ata shpesh preferonin të rreshtoheshin me tipikun 4-3-3. Sidoqoftë, ai formacion me të vërtetë nuk funksionoi pasi De Boer vuri re se mesfushori i avancuar Davy Klaasen nuk po dilte në lojë dhe nuk mund të kontribuonte shumë në rolin krijues. Për më tepër, ai gjithashtu ndjeu se nuk po nxirrtemë të mirën nga Wijnaldum dhe De Jong kur luajtën me dy boshte qëndrorë. Prandaj, De Boeri shpejt ndryshoi formacionin e tij të zakonshëm 4-3-3.
Që nga infektimi i Silesenit, Stekelenburg ka filluar në portë. De Vrij dhe De Ligt janë qendërmbrojtësit e preferuar me Wijndal dhe Dumfries nga krahët. De Roon starton si mesfushori përkrah De Jong dhe kapitenit Wijnaldum. Depay dhe Berghuis startojnë pas shpatullave të Weghorst si qitës porte.
Edhe pse fillon me 4-3-3, ai në lojë e sipër kthehet në një 3-1-4-2 me De Roon që ulet midis 2 mbrojtësve qendrorë. Frenkie vepron si boshti i ekipit para vijës së mbrojtjes dhe kjo lejon që mbrojtësit anësorë të kontribuojnë më shumë në gjysmëfushën e kundërshtarit.
Sidoqoftë, ky formacion përfaqëson një pengesë kryesore në ndërtimin e lojës nga poshtë. Edhe pse, pasi Van Dijk nuk luan, i gjithë ekipi do të duhet të varet nga driblimet dhe pasimet e gjata të Frenkie-t.
Më herët, holandezët kanë pësuar një humbje nga Turqia dhe kjo mund të ndodhë edhe në të ardhmen. Me ndihmën e një presingu të organizuar, Turqia ishte në gjendje të priste korsitë e pasimeve drejt Wijnaldumit dhe Wijndalit. Si rezultat, kjo e detyroi Frenkie-n të ndërmerrte pasime të rrezikshme ose pasime të gjata. Edhe pse topi i gjatë ndihmonte shumë, por sa herë që ata kryejnë ndonjë pasim të shkurtër të rrezikshëm, ekipi kundërshtar ka gati një kundërsulm 4 kundër 5 që bënte që “oranjet” të pësojnë gola.
Gjatë sulmit, “Oranjet” vendosin theksin tek krahët. Fokusi i tyre kryesor është të fusin vertikalizime brenda zonës dhe të kërkojnë Weghorst-in i cili është i fortë në ajër dhe ka prezencë brenda zonës.
Me mbivendosjen e Wijndal, Depay ‘futet’ dhe përpiqet të krijojë nga qendra dhe gjithashtu përpiqet të minimizojë distancat me Wijnaldumin për të shkëmbyer pasime të shkurtra me të.
Por ky stil i lojës nuk i përshtatet shumë Berghuisit sepse, ndryshe nga Depay, ai nuk ‘futet’ nga krahu i tij i brendshëm dhe shpesh del në krah, gjë që nuk është e nevojshme pasi supozohet ta mbulojë Dumfries atë zonë./ Përshtati Tirana Today
