Duket se jo të gjithë janë të lumtur për nënën italiane 62-vjecare, e cila solli në jetë një vajzë, pas konceptimit në mënyrë artificiale, në një nga klinikat e specializuara në kryeqytetin shqiptar.
Radio Vatikani i ka kushtuar tepër rëndësi këtij lajmi, duke e diskutuar edhe me ekspertë të ligjshmërisë. Në një lidhje radiofonike, për Radio Vatikani, Presidenti i Shoqatës “Shkenca dhe Jeta” gjithashtu Profesor i së drejtës private, Alberto Gambino, është shprehur se:
“Dëshira për të patur 1 fëmijë, nuk mund të kthehet në një ‘të drejtë’. Është për t’u diskutuar edhe më tej se si do të duhet të procedohet me të drejtat që i lindin kësaj nëne ‘surrogate’, e cila ka kryer një akt të ndaluar nga Kisha dhe ligji Italian, por të lejuar në vendin fqinj”.
Nënës 62-vjeçare do i duhet të përballet tashmë me ligjin italian, për shkak se e ka lindur fëmijën në Itali. Po ashtu, asaj tashmë i duhet të përballet edhe moralisht me deklaratat e Vatikanit.
Por, cila është historia e italianes që u bë nënë në moshën 62-vjeçare falë shtetit shqiptar?
Lindja në një moshë të tillë nuk ka qenë e thjeshtë, e sidomos në Itali. Për të bërë të mundur shtatzëninë, 62-vjeçarja kreu implantimin e embrionit në Shqipëri, konkretisht në Tiranë.
Nëna e re ka “adoptuar” embrionet e një çifti, i cili ishte nënshtruar më parë procedurave të tilla. Bëhet fjalë për një praktikë që në Itali është e ndaluar, por përdoret në vende të tjera europiane, përfshi Shqipërinë.
“Kam qenë duke pritur njeriun e duhur për shumë vite, më pas mora vendimin”, tha ajo. Legjislacioni i shtetit italian nuk do e lejonte këtë teknikë, kjo edhe për kufijtë e moshës së gruas.
Një tjetër pengesë për italianen ishte fakti se ajo është e vetme, pra nuk ka një bashkëshort apo nuk bashkëjeton me dikë, gjë që e privon të kryejë fekondim në këto kushte sipas ligjeve italiane.
Por, gruaja e gjeti zgjidhjen duke ardhur në Shqipëri, një shtet që ashtu si Spanja është bërë një pikë referimi për fekondimin e asistuar sepse ka ligje më pak kufizuese sesa në Itali.
Gruaja lindi në javën e tridhjetë e shtatë, me shpërndarjen e planifikuar cezariane.
Përballë perspektivës për t’u bërë një nënë-gjyshe, për faktin se mund të vdesë ndërkohë që e bija mund të jetë fare e re, ajo shprehet shkurt: “Mua më mjafton që kjo vajzë të shkojë 18 vjeç me mua gjallë, më pas do mund të ecë vetë. Sepse fëmijët duhet të jenë të pavarur”./ TIRANA TODAY
