Në një vend me një popullsi të re dhe energjike, duket paradoksale që skena politike të dominohet nga të njëjtët emra prej dekadash. Shumë të rinj hyjnë në politikë, por pak – ose aspak – arrijnë të bëhen liderë të vërtetë. Pse ndodh kjo?
E para, partitë politike shqiptare funksionojnë si struktura të mbyllura, ku lojaliteti ndaj udhëheqësit është më i rëndësishëm se ideja, vizioni apo meritokracia. Lideri nuk formon pasardhës, por ndjekës.
E dyta, rininë nuk e motivon më politika si ideal, por shpesh shihet si mjet për karrierë të shpejtë, përfitime apo ekspozim mediatik. Kjo prodhon figura pa rrënjë, pa kurajo dhe pa projekt.
Së treti, shoqëria nuk ka më pritshmëri nga politika. Një pjesë e mirë e qytetarëve e kanë hequr dorë nga shpresa për ndryshim dhe janë bërë spektatorë. Pa presion nga poshtë, asnjë sistem nuk reformohet vetë.
Dhe në fund, një pyetje: A jemi ne, qytetarët, gati të mbështesim një lider të ri me ide të reja, apo duam thjesht një version më të ri të së vjetrës?
E ardhmja politike nuk do të vijë vetë. Duhet kërkuar, mbështetur dhe mbrojtur./Tiranatodaynews
